De Gulden Passer. Jaargang 58-59

128. Godtlicke dingen en zijn niet lichtveerdelick met de menschelicke te mengen.

Die schrijuen dat de Goden als menschen trueren

Om yemants doot, oft datse hebben behagen
In maeltijden, en tquaet vreesen dat hen mocht gebeuren,
Dien en behoordemen tot geenen dagen
Niet te geloouen, want ydel is sulc gewagen,
D'welc vanden Poëten licht so is versiert,
Des hen noch volgen sullen veel plagen,
Want sy door sulcs Gods eere hebben geschoffiert,
Mengende hemel en aerde t'saemen ongeviert.
Beter waert datmen voechde de Godlicke cracht
Met smenschen crancheyt, op datser door werde bestiert.
Te recht heeft dan Plato seer wijs bedacht