De Gulden Passer. Jaargang 58-59

43. Belacchelijcke eergiericheyt.

Wat en doet toch d'eergierichheyt niet bestaen
Den sotten, diese willen vercrijgen terstont
Door slechte dingen? ghelijc die heeft gedaen,
Die op sijnen naem ouer al te maken cont
Den vogelen, den seluen leerde, meynende goet ront
Datse sulcks na souden singende zijn altijt,
En Annonis naem verbreyden door sulcken vont.
Maer als dees vogelen waren inde bosschen wijt
Weder gecomen, begonstense sonder respijt
Haren ouden sanck te singen, waer door Anno slecht,
Berooft wert van alle sijn hope en iolijt.
De vincxkens gaen ooc tot haer eten die zijn gehecht:
Mer alst cordeken breect, vliegense weer na t'wilde recht
Niemant en wacht vasten lof wt lichte dingen dan,
Want dien alleen de deucht crachtich voortbrengen can.