De Gulden Passer. Jaargang 58-59

17. Te veel vvijs zijn.

Die van bijts de Sonne sterlick wilt aenschouwen,

En haer radijen verwinnen met sijn gesichte,
Sietmen blint van haer scheyen: wilt dit onthouwen,
Ghy ydele, die de dingen des Hemels lichte
Verclaren wilt. en den God diet als stichte
Van met datmen siet in dees werelt reene,
En altijt brant bouen t'firmament seer dichte,
Met aertsche oogen sien hier in dit dal van weene,
Die niet en connen verdragen de sonne gemeene.
D'welck den vogel geiont is des donderers machtich,
Die zijn gesichte daer inne verscherpt alleene,
Sonder daer bouen te gaen: dus laet voordachtich
Te hooge dingen, ende en zijt niet clachtich
Duer dat ghi hebt, maer denct dat ghy sulcs zijt voorwaer
Als ghy soudt wenschen: Phaëton quamt onsachtich
Dat hy aenveert had den oppersten scepter swaer,
En Icarus viel ooc van thoochste daer hy stont naer.