Gooische dorpsvertellingen. Niet het Laren van Hamdorf toonde ze ons, maar het oude Laren met zijn afgestompte bewoners: verarmde en ongezonde boeren.
Ze voelde hun leven mee, hun strijd om het bestaan, hun strooptochten en bedelpartijen. Haar vertellingen zijn sober. Woordkunst zal men er niet in vinden, wèl warme menschelijkheid.
Haar charme is haar eenvoud, het rustige geduldige meevoelen van haar personen, die ze ondanks alles liefheeft. Haar heengaan brengt weemoed. Want haar verschijning was één van lieve ouderwetschheid in een tijdperk van reeds geheel andere uitbeelding.
NICO ROST.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd