Den Gulden Winckel. Jaargang 1

Vlinders

Austin de Croze. Alphonso XIII intime et la Cour d'Espagne. Paris, Félix Juven.

De prilste Souverein van de Souvereinen der Wereld was Alphonsus XIII. Werd Hendrik VI in Engeland op zijn eerste levensjaar tot Koning verheven en Lodewijk XV in Frankrijk op zijn vijfde geboortefeest, Don Alphonso XIII was tien minuten na zijne geboorte - den 17 Mei 1886 - door denzelfden Spaanschen Minister, die hem 16 jaar later in de plechtigheid der eedsaflegging zou bijstaan, met deze woorden tot Koning uitgeroepen:

‘H.M. de Koningin-Regentes heeft een zoon ter wereld gebracht. Leve de Koning!’

En na die woorden van Don Praxédes, Mateo Sagasta treedt de Pauselijke Nuntius, deken van het Corps diplomatique, op de Infante Isabella, gravin van Girgenti, toe en op den gouden schotel het goudlaken kussen beschouwend, omhuifd door wolken van witte kant, uiterste windselen van den jonggeboren koning, breidt hij zegenend zijne armen en herhaalt de woorden van den Voorzitter van den Ministerraad: ‘Viva el Rey!’

Nu treedt de Hertogin van Medina de las Torres naar den Koningsschotel, ontdoet het wicht van zijne windselen en vertoont het naakte lijfje aan de verzamelde Waardigheidsbekleeders van Hof en Rijk.

Minister Sagasta neemt thans het woord en met de grandezza der zuidelijke welsprekendheid - die de meeste noordelingen hoogstens waardeeren indien hun bloed door Spaanschen wijn verhit is - schildert hij de zwartheid der rouw van het Spaansche volk bij den dood van Alphonsus XII, en de heldere kleuren zijner blijdschap bij de geboorte van ‘het kleinst mogelijke stukje koning’ - zooals La Ilustracion Iberica den nieuw geboren Souverein weldra zou begroeten.

Juichkreten volgen binnen de muren van het Koninklijk Paleis El Pardo, die het volk daarbuiten in dreunende aanzwelling herhaalt en terwijl minister Canovas del Castillo den jongen koning in zijne handen heeft genomen en hem boven zijn hoofd beurend uitroept: ‘Habemos un Rey!’ maakt de Camarera-mayor aanstalten der Koningin-Regentes den krijtenden Koning in de armen te voeren.

Dan vangt de heer Sagasta met het stellen der geboorteacte aan en voor Hof- en Rijksgrooten klinkt het weldra uit zijnen mond:

‘In de Stad Madrid, op heden den 17en Mei 1886, om drie uur twintig minuten des namiddags, certificeer ik, Minister van Gratie en Justitie en als zoodanig Notaris van dit Koninkrijk, op dezen zelfden dag in kennis gesteld te zijn door een man van het koninklijk hellebardiers-corps van Hare Majesteit, dat ik mij onverwijld had te begeven naar het paleis van H.M. Doña Maria Christina - wie God behoede! - waar, in kinderweeën liggende, op de verklaring der geneesheeren van H.M., Senores Sanchez Ocana en Roedel, en H.K.H. de Infante Isabella, gravin van Girgenti, van H. Keizerlijke en Koninklijke Hoogheid de Aartshertogin Elisabeth en van Doña Camarera-mayor, hertogin van Medina de las Torres, H.M. de Koningin-Regentes, - wie God behoede! - het leven heeft geschonken aan een kind van het mannelijk geslacht, aan hetwelk wij de voornamen hebben gegeven van Alphonsus, Leo, Ferdinand, Maria, Jacobus, Isidorus, Pascal, Martialus, Antonius.

Opgemaakt te Madrid in het Koninklijk Paleis den zeventienden dag der maand Mei van het jaar één duizend achthonderd zes en tachtig.

Ten bewijze waarvan deze acte hebben onderteekend:

De Minister van Gratie en Justitie.
Praxédes Mateo Sagasta.
Isabel Elisabeth
Hertogin van Medina de las Torres.
Dr. Sanchez Ocana van de Madridsche faculteit;
Dr. Roedel van de Weener faculteit.

[p. 114]

En hierop begaven zich de Pauselijke Nuntius en Minister Sagasta naar de kamer der Regentes om H.M. hunne gelukwenschen aan te bieden. De Ministers ijlden naar de Cortes om de geboorte aan te kondigen van den Koning van Spanje, van Castilje, van Leon, van Aragon, van de Beide Siciliën, van Jerusalem, van Navarre, van Majorca van Minorca, van Gibraltar, van de Kanarische eilanden, van

alphonsus xiii

Oost- en West-Indië, van Indus, van het Australisch Vastland; de geboorte van den Koning over nog twaalf andere landstreken binnen en buiten het Koninkrijk Spanje wiens Koningswapen werd gekwartileerd door de aartshertooglijke en hertooglijke kronen van Oostenrijk, van Bourgonje, van Brabant en van Milaan, en op wiens schedel plaats was voor den Gravenhoed van Habsburg, van Vlaanderen, van Tyrol en van Barcelona

Zij kondigden de geboorte aan van den Grootmeester van het Gulden Vlies en van de Orde van Weldadigheid, benevens van twee en twintig andere binnenlandsche Orden; en titularis der herinneringsmedailles van de veldslagen en overwinningen van eertijds; de geboorte van Zijne Zeer Catholieke Majesteit.

En het had nog kort geleden een onderwerp van beraadslagingen in den Ministerraad uitgemaakt, welke voornamen aan het in wording zijnde kind zouden gegeven worden, bijaldien het van het mannelijk geslacht zou zijn, en de Ministers waren na gewichtige en diepgaande argumentatie in overleg met de koninklijke verwanten tot het volgende besluit gekomen: Het knechtje zou heeten:

Alphonsus, naar zijn vader;

Leo, naar den Heiligen Vader;

Ferdinand, naar de toewijding aan de H. Maagd; Jacobus, ter eere van den H. Patroon van Spanje; Isidorus, ter verwerving van de hemelsche Schutse van den zaligen landbouwer, Patroon van Madrid;

Pascal, ter eere van den dag heilige, die herder in Aragon was;

Martialus, omdat de dag van den H. Doop op Sint Martial viel;

Antonius, ter herinnering aan den zachtmoedigen Apostel, afstammeling van de Koninklijke Spaansche familie.

En ook de titels en de waardigheden, zinnebeeldige sluiers ritselend van paarlen en diamant over de wiegen des Konings, waren aan de schranderheid der Staatsdienaren onderworpen. In den titel van Koning van Gibraltar ruischte toekomstmuziek, die de hairen van den Britschen luipaard deed recht staan;

In het Grootmeesterschap der Orde van Weldadigheid werd de Groote Meester der Christenheid gehuldigd;

En in de Zeer Catholieke Majesteit schroeide het inquisitoriaal geloofsvuur en spritsten de vlammen der auto-da-fe's.

Zoo is dan het wicht dat den 17 Mei 1886 aan Spaansche Rijks- en Hofgrooten op een gouden

[p. 115]

schotel voor de eerste maal werd getoond, ten troon gestegen van dat doorluchte volk van hidalgo's, aan welks geschiedenis een roemrucht tijdperk van Nederland's bestaan is gehecht; een natie door Marcellus Emants, die er tien maanden onder woonde, gekenmerkt in zijne hooggeroemde twintig brieven uit Spanje (Uit Spanje, door Marcellus Emants, - Amsterdam, L.J. Veen.) als van edelen, fieren, begaafden aanleg, vol geestkracht, karakter en heldenmoed bij de verdediging harer onafhankelijkheid, als een volk dat op zijn ‘rijk land, onder zijn gezegenden hemel, gelukkiger en welvarender dan eenig ander kon wezen, maar thans tot de achterlijke staten behoort en misschien nog lang behooren zal, omdat de microben der gelooverij, door een vier eeuwen lange ondermijning, zijn ontwikkeling hebben tegengehouden, zijn grond voor zichzelven en voor hun creaturen in erfelijk bezit genomen, zijn vrouwen in onkunde gevangen gehouden, zijn bestuurders tot scherprechters, zijn eerzuchtigen tot huichelaars, zijn karaktervollen tot mismoedigen en zijn eerlijken tot knoeiers gemaakt.’ -

Viva el Rey reformador!

PIET VLUCHTIG.