Liederen en gedichten uit het Gruuthuse-handschrift. Deel 1: liederen

[p. 483]

tekstkritische noten

117

‘Vergheit mijns niet, troutzalich wijf,
Want ic ben dijn ghevanghen.
Sin, hertze, moet, ziele ende lijf,
Dat roupt om troost ontfanghen.
Twifel ende verlanghen,
Salic ontganghen,
Van mi drijf!^5-7

Ballade van 4 omvangrijke strofen (4 = 1). De strofenbouw is:

ab ab	bbc cdc	DDD	ee fff
stollen	afgezang	refrein	coda

Het coda alleen bij couplet 1 en 3.

5-7 ‘zal ik (uit de gevangenis) vrijkomen, dan moet gij twijfel en verdriet uit mij verdrijven’.

[p. 484]

 

Wiltu niet segghen, vrouwe, so scrijf!’

 

‘Dan doen ic niet,

10

Muechstu niet bas, ghevangen blijf.’¹⁰

 

‘Ach, vrauwe, aenziet

 

Das ich moet bliven int verdriet!

 

Gheift den aermen ghevanghenen yet!

 

Ach, vrauwe, twi doestu mir so wee?

15

Ich bin al dijn, wat wiltu mee?

 

Ghef mir dijn gonst,

 

Mijns hertzen wonste!¹⁷

 

Niet anders ic gheloven conste.’¹⁸

 

 

 

‘Mijn liefste vrauwe, ghenoughet dir

20

Mijn minnentlijc bezueren,^19-20

 

So doe al dattu wils met mir,

 

In wilre niet om truren.

 

Mach mi van dich gheburen

 

Teenigher uren

25

Dijn bestier,²⁵

 

So waer mijn leit verwonnen scier!’

 

‘Dan doen ich niet,

 

Al soolstu bliven prisonier.’

 

‘Ach, vrauwe, aenziet

30

Das ich moet bliven int verdriet!

 

Gheift den aermen ghevanghen yet!’³¹

 

 

 

‘Lief uutvercoren, wijflic scijn,

10 muechstu niet bas, ‘als je niet beter vermoogt’; bedoelt de geliefde (Mergriete): ‘als je niets beters te vertellen hebt’, of: ‘als je niet meer (geest)kracht bezit (om jezelf te bevrijden)’?

17 wonste, l. wonst; weinig voorkomende bijvorm van woonste, ‘verblijfplaats, onderdak’.

18 conste, l. const; het is mij niet duidelijk of de dichter bedoelt: ‘in niets anders zou ik mijn vertrouwen kunnen stellen’, dan wel: ‘niets anders zou ik kunnen verklaren’.

19-20 ‘mijn liefste vrouwe, als mijn lijden om de wille van de liefde u genoegen kan geven’.

25 bestier, ‘bescherming’.

31 achter deze regel heeft de kopiist misschien vergeten een etc. te zetten; men zou zich hierna een herhaling van r. 14-18 kunnen denken.

[p. 485]

 

Mijn hoochste souvereine,

 

Nu neimt mijns ware, want ic moet zijn

35

Dijn prisonier alleine.

 

In trauwen ich das meine:

 

Vor di ne gheine

 

Int hertze mijn!

 

Lost mi dan, vrouwe, uut zorghen pijn!’

40

‘Al doe ict niet,

 

Emmer blijf in trauwen fijn.’

 

‘Ach, vrauwe, aenziet

 

Dat ic moet bliven int verdriet!

 

Gheift den aermen etc.

45

Wel werden mach, dat niet en si.⁴⁵

 

In hopen so verhueghic mi.

 

Met trauwen vast,

 

Mijn hoochste raste,⁴⁸

 

Lost minen zin uut swifels laste.’⁴⁹

 

 

50

‘Vergheit mi niet’ etc.

45 ‘wat niet is, kan nog wel komen’.

48 raste, l. rast.

49 swifels, l. tswifels (of: stwifels?). laste, l. last.