|
| |
| |
| |
Oud-Vlaemsche liederen en andere gedichten.
| |
Miserere mei Deus.
Hebbe versleten mijn jonghe leven;
Vader, dat wil mi nu vergheven
5[regelnummer]
Na dijnre groter ontfaermicheit,
Sie op mi, vader, het es mi leit
Dat mi niet leet ghenouch en zi
Dat ic mesdaen hebbe jeghen di.
Recht als een worm van groter onwerde
10[regelnummer]
Boghe ic mijn aenscijn totter erde;
Ik bem niet wert dat ic mijn oghen
Di zoude sonder tranen toghen,
Doch biedic di mijn handen beide:
Help mi, mijn vader, dat van mi sceide
15[regelnummer]
Dese arde memorie, en mac mi zoet,
So offere ic di der traenen vloet.
| |
| |
Et secundum multitudinem...
An de duer die menichte dijnre ghenaden
Wilt mine quaetheit mi ontladen;
Ic scame mi dat ic bem dijn kint
20[regelnummer]
Want ik hebbe di niet ghemint;
Ic scame mi dattu mi hebs ghemaect
Ende ic so dickwile duus hebbe mesaect.
Ic scame mi dattu mi in dit leven
So vele dier gracien hebs ghegheven,
25[regelnummer]
Ende ic di hebbe ghedanct so cleine.
Ic scame mi dattu mi scieps so reine
Ende ic mi voor dine hoghen
Van zonden so walghelic moe toghen;
Doch roupic an dine ontfaermichede,
30[regelnummer]
Doe of al mine quaethede;
Want, vader, saltu nu willen sien
So mine quaetheit van mi vlien.
Ander waerf dwa mi van sonden,
So dat ic suuer mach worden vonden.
35[regelnummer]
Van scaemten bem ic weder sleghen;
Du hebs zo minlic mi gedweghen
Met uwen werden helichen bloede;
Hoe mach mier herten dan zijn te moede
| |
| |
Dat ic dier smerte bem ocusoen,
40[regelnummer]
Daer ghi uwe side hebt omme ondoen,
Ende stuertet uwer herten medicine
Om of te dwane de zonden mine.
Vader, ne laetti niet verdrieten
Dat ic dijnre gracie nu wille ghenieten;
45[regelnummer]
Jonne mi dat ic di offeren mach
Sulc dunche tranen op desen dach,
Mids dijrre hulpen dat ic mach dwaen
Mine ziele; ic hebbe so vele mesdaen.
Quoniam iniquitatem meam...
Ic bekenne mine quaetheit, bedi
50[regelnummer]
Mine sonden sijn altoos jeghen mi;
Al zoude mi gracie van di ghescien,
Mine sonden doen mi van duechden vlien.
Al stiers du duecht in mine memorie
Ic hebbe ter daet zo crancke victorie
55[regelnummer]
Dat ic te sonden eer bem bereet
Dan duecht te doene, dat es mi leet,
Ende, vader, in orcondscepen van rauwen
Wil ic die oghen mijn bedouwen,
Mids dijnre ghenaden, zo met tranen,
60[regelnummer]
Dat ic mijn quaetheit of wil planen.
Vader, hoor dijns kints gheclach,
Dine grote ontfaermicheit vermach
Te gansene onser zielen allende;
Ets recht, dine macht es zonder hende.
| |
| |
65[regelnummer]
Di alleene hebbic mesdaen,
Dies hebben die zonden mi bevaen,
Ende bringhen mi thu uut rechten noot;
Ic legghe mijn hooft vor uwen scoot;
Ic en dar niet toghen dat anscijn mijn.
70[regelnummer]
Ghef mi die benedixie dijn
Met dijnre almachticher rechter hant;
Stappans so sal die viant,
Die mi bedroghen heift, van mi vlien,
Sijns raets en willic nemmermeere plien;
75[regelnummer]
Maer, hemelsch vader, dattu dijns kints
Di alzo vaderlike bewints,
Al eist dat ic meer valle of sneve
Dat ic mi zo te di waert gheve,
Als comen zal mijn laetste dach
80[regelnummer]
Dat ic dijns ziens ghebruken mach.
Ecce enim in iniquitatibus...
Ach, vader, sich tot hier beneden;
Ic bem ontfaen in quaetheden,
Ende in sonden ontfanc mi
Mijn moeder, dies ic noch zondich zi.
85[regelnummer]
Niet, vader, dat ic mi te eenighe stonden
Wille excuseren voor di van zonden;
| |
| |
Want du in desen allendichen dale
Ons quaems verlossen al te male
Met onghetalliker bitterheit.
90[regelnummer]
Dine edele teedre meinsghelicheit
Was ghevanghen ende verraden,
Bespot, ghegheselt ende verladen
Metten cruce ende naect gestrect,
Ghecroont, ghenaghelt ende gherect;
95[regelnummer]
Tbloet van den helichen wonden dine
Was alre zielen medecine.
Sich, want du de waerheit minnets,
Donsekere dinghen du bekinnets,
Dine heliche wise secrete maren
100[regelnummer]
Wiltu nu vriendelike openbaren;
Want du spreics in mier herten gront,
Ende maecs mi mijnre zonden cont,
Ende raeds mi als een vader goet
Dat ic die zonden laten moet.
105[regelnummer]
O goedertiere, o moghende vader,
Ghedocht niet dat ic werde quaeder;
Mine zonden verweghen mi zeere.
Ic en souds ghenesen nemmermeere
Begrepe mi dine gherechticheit,
110[regelnummer]
Maer onder dine groote ontfaermicheit
Bedec ic mijn hooft en al mijn lede,
Daer moestu mi nu bescudden mede.
| |
| |
Besperze mi, heere, met ijsopen,
Ic worde ghezuuert in dat dopen.
115[regelnummer]
Du zuls mi dwaen, danne wordic mee
Ghezuvert, wit ja boven den znee;
Dus zal die cracht der gracien dijn
Verlichten die donkere sinnen mijn;
Dan zal mijn werc ende ooc mine wort
120[regelnummer]
Dinen lof in vruchten bringhen vort.
O vader, verleene; o vader, ghehinghe
Dat ic mi so met duechden minghe
In al dat ic te doene besta,
Dat mi dijn gracie niet en ontga,
125[regelnummer]
Ende dat voort al die ghewerke mijn
Di zo bequamelic moeten zijn
Dat ic die ziele, die du in mi
Sendest, moete weder senden di.
Minen hoorne zaltu dan gheven
130[regelnummer]
Blijscap, glorie ende eeuwich leven,
Ende mine verhoochde omoediche leden
Sullen verbliden in euwicheden.
Lof, hemelsch vader, ghebenedijt,
Die dinen aenbeders zo milde zijt.
| |
| |
Lof, vader, die ons van onsen mesdaden
So goedertielic wils ontladen.
Lof, vader, al sijn wi di ontgaen,
Ontfaermelike wiltu ons ontfaen;
Lof zullen di gheven alle monden.
140[regelnummer]
Du en wils gheene wrake van onse zonden,
Maer dat wi ons te di waert keeren,
Du verlaests ons van allen zeeren,
Niet als dijn kint, maer als dijn knecht,
Doe nu dijn vaderlike recht.
145[regelnummer]
Keere van den onreinen zonden mijn
Dijn godlic glorieus anscijn,
Ende doe al myne quaetheit of;
Mijn mont zal condichen dinen lof.
Met zonden bem ic voor di bescaemt,
150[regelnummer]
Want zonde di niet te siene betaemt;
Vader, om dat ic voor di kniele,
Suvere van zonden mijn aerme ziele;
Dine name werter mede gheeert;
Dinen lof werter mede ghemeert.
155[regelnummer]
Ontfaermicheit es dijn proper werc,
Dinen mueghende rechtren arem trec,
Hef up te mi waert, vadere mijn,
Ic eesghe de benedixie dijn,
Niet naer mijns levens waerdicheit,
160[regelnummer]
Maer naer dijn groote ontfaermicheit.
| |
| |
Cor mundum crea in me, Deus,...
Scep een reyn herte in mi, mijn God,
Ende vernieuwe na dijn ghebod
Eenen rechten gheest in mine adren,
Alzo du onzen houden vadren
165[regelnummer]
Met gracien ghiftes menichertier.
So wes voort, vader, mijn bestier
Dat ic mach als een kint vercoren
Nieuwen lof di bringhen voren;
Vader, al dinc es in u macht,
170[regelnummer]
Alleene so hebdijt al ghewracht,
Al dinc hebdi ghemaect van niet,
Al dinc weetti alsoot ghesciet.
Du weits den wille, vader, van mi,
Dats beter te werdene dan ic zi,
175[regelnummer]
Alzo ghewaerlike als dat es
Di kenlic, zo wil mi jonnen des.
Ne projicias me a facie...
Van dinen ansichte en werp mi niet,
Ende emmer, vader, wes mi ghesciet,
Dinen helichen gheest en doe
180[regelnummer]
Niet van mi, want ic verlater mi toe.
Hets al mijn troost, hets al mijn raet,
Mijn ziele en heeft anders toeverlaet,
| |
| |
Mijn sinnen zijnre bi ghevoet,
Mijn commer esser mede gheboet;
185[regelnummer]
Ne waer den troost dijns helichs gheest
So leifdic recht ghelic der beest.
Daer omme, vader goedertiere,
Ontsteict mijn herte met dinen viere,
Ende maecter of hu majesteit,
190[regelnummer]
Ende wilt al mine onsalicheit
Met dijnre vaderlicheit verdriven;
Want emmer dijn kint so wil ic bliven.
Ghef mi dijnre zalicheit, bliscap weder,
Want anders blijft al mijn vruecht ter neder,
195[regelnummer]
Ende metten princepalen gheest
Mac mi vast, vader, dat biddic meest.
Met menichfoudichen sonden zwaer,
So hebbic mijnre natueren crachte
200[regelnummer]
So zeere ghecranct bi dache, bi nachte,
Ende ooc mijn siele so seere besmedt,
Ende duechden hebbic so vele verledt;
Mijn daghen ne mughens niet verhalen,
Maer dijn ontfaermicheit moet betalen.
205[regelnummer]
Dat leden es, vader, dat wil vergheven,
Ghef gracie mi, so sal mijn leven,
Dat nu es vul der zonden vloet,
Van sonden keeren ende worden goet.
| |
| |
Ic sal leeren dine salichen weghen
210[regelnummer]
Den quaden, die zijn te sonden gheneghen,
Ende donghenadiche werden bekeert
Tote di, dus wert dine name ghemeert,
Ende bi der gracien van di alleyne,
Die al dinc uphout, groot ende cleyne.
215[regelnummer]
Vader, du en salt dan niet versmaden,
Bi dijnre grondelozer ghenaden,
Dat ic mi gherne dijns wercs bewinde;
Want ghelijc dinen liefsten kinde
Soudic di gherne ghelieven, vader.
220[regelnummer]
Mijn vleesch, mijn zenuwen ende mine ader
Biedic di over di zonden mijn,
Wilt mijns alzo ontfaermich sijn;
Dat ic dine benedixie ontfa,
Eer ic nu, vader, van voor di ga.
Libera me de sanguinibus...
Hoet van den sonden mi, mijn God,
God, mijnre salicheden ghebod,
Ende mijn tonghe sal sijn bereit,
Verhoghende dine gherechticheit.
Sonden haten ende minnen die duecht
230[regelnummer]
Begheric, vader, want ghijt vermuecht;
| |
| |
Laet mi nemmeer di vremde werden,
Niet meer en laet mi van di gaen;
Maer wil mi in dijn huus ontfaen.
Mackt mi so besich voort met di
235[regelnummer]
Dat ic dijns nemmermeer ledich en zi;
Du best mijn vader, mir zielen glorie;
Com, mac dijn woonst in mine memorie,
Mijn herte al gheel te di waert nemt,
Niet vroet ghenouch ic se te houdene bem.
Domine, labia mea aperies...
240[regelnummer]
Vader, ondoe die lippen mijn,
Mijn mont sal condichen den lof dijn.
Dine gherechticheit sal ons horen;
Dine ontfaermicheit al te voren
Sal ons vergheven, ende dine ghenaden
245[regelnummer]
Sullen ons ontfaen, van sonden ontladen;
Dine gracie die zal ons gheven
Nieuwe ghiften om salichlic voort te leven.
Lof, vader, van allen monden gheseit,
Dine grondeloser ontfaermicheit;
250[regelnummer]
Lof zijn di alle tonghen scoudich
Van dijnre gracien menichfoudich;
Elc voijs met herten lof spreken zal,
Dinre groter ghenaden zonder ghetal.
Lof dijnre overvloijender duecht,
255[regelnummer]
Daer ghi ons mede behouden muecht.
| |
| |
Vader, hadstu ghewilt bedi,
Offerande hadstu gheat van mi;
Emmer ne saltu niet verbliden
In dier offerande overliden;
260[regelnummer]
Doch, lye ic, hets mier sonden scult,
Maer, vader, die alle dinghen vervult
Met uwer vulmaectheit zonder beghin,
Wies ic voor di in fauten bin,
Vuldoet, want niement el en can.
265[regelnummer]
Mi rauwet dat ic niet eer en began
Te di te commene om ootmoet;
Sent in mi dijnre minnen gloet,
Ende doe mi laten so menighen traen
Dat ic mijn ziele so reine mach dwaen,
270[regelnummer]
Dat di mijn offeren si bequame,
Dor dijnre ontfaermicheden name.
Sacrificium Deo spiritus...
Offerande es Gode een gheest bedrouft,
Want sondichen meinsghen rouwe behouft;
Omoedich herte met rauwen gheladen,
275[regelnummer]
God Vader, dat saltu niet versmaden.
Mijn herte es drouve ende ooc mijn sin
Es drouve dat ic niet drouvere en bin;
| |
| |
Mijn vois laet voor di comen, vader,
Mijn woort, mijn peinsinghe al te gader,
280[regelnummer]
Dat hem gheboocht heift ende ghespreet,
Moete voor di rechtelijc zijn gheleet,
Offerde, so wil nu alzo wel
Van mi ontfaen bi dijnre ghenaden
285[regelnummer]
Mijn bidden ende al mijne weldaden,
Die niet sijn wert, of al te cleyne,
Dat ic met rechte voor di beweyne.
Mac, Heere goedertierlike,
In dinen wille van duechden rike
290[regelnummer]
Sijon, dat moghen werden ghesticht,
Jherusalems mueren ende weder ghericht.
Ontfaermicheit hebstu ye ghedaen;
Du daets Lazaruse up staen,
Die ziele sendestu in hem;
295[regelnummer]
Sich up mi, vader, want ic bem
Lazarus die hem vor di strect.
Mine ziele roupt om te sine verwect,
Ende ic zal na mijn up verstaen
Mids dijnre gracie duecht aenvaen,
300[regelnummer]
Ende betren die mesdaden mijn;
Dan zal mijn ziele dine wonste zijn,
Ende mijn lechame zal zijn een stede,
Beterende van dat zoe ye mesdede.
| |
| |
Tunc acceptabis sacrificium,...
Danne saltu ontfaen te hande
305[regelnummer]
Der gherechticheden offerande,
Ende alle duechdelike ouffeninghen
Sal men di offeren ende vor di bringhen.
Danne zal men setten up dinen outaer
Calveren, dat werden ghewerken claer;
310[regelnummer]
Dus zullen wi gracie an di verwerven,
Dan zullen wi leven ende sonder sterven
Vertrecken van desen allendichen dale
In dijnre eeuwicher glorien zale;
Daer zullen wi scouwen, vader, in di
315[regelnummer]
Dat anscijn, dat zo vul glorien zi,
Dies inghel no meinsghe en can versaden.
Amen, vader, bi dijnre ghenaden,
Ende alle die gone, die des begheren,
Ne wil hem dinen troost niet weren.
320[regelnummer]
Glorie di, helich vader, zone,
Helich gheest, een God in .III. persone;
Glorie der helicher moeder maghet,
Die ons den viant heeft verjaghet.
Glorie al der inghelen coren,
325[regelnummer]
Die te dinen rike behoren.
| |
| |
Glorie den apostelen dijn
Die hen verbliden in dijn anscijn.
Glorie dinen helichen maertelaren,
Die dinen weghe, hier volghende waren.
330[regelnummer]
Glorie dinen helichen maechden,
Die di van levene hier wel beaechden;
Glorie den apostelen, die di
Hier wel in minnen wel bleven bi;
Glorie nu ende tallen tiden
335[regelnummer]
Hem allen, vader, in di verbliden.
Sicut erat in principio...
Alzoot was int beghin ende es,
Ende bliven zal, wien twivelt des,
God bider werelden de werelden al,
Elke tonghe di loven zal.
340[regelnummer]
Dijnre glorie ende dijnre ghewerken,
Dijnre gheboden ende dijnre kerken,
Dijnre meinschen ende dijnre dieren,
Dijnre zee ende dinen revieren,
Dijnre boome ende dijnre vrucht,
345[regelnummer]
Dijnre winde ende dijnre lucht,
Dijnre mane ende dijnre zonnen,
Ende al dat wi niet nomen connen:
Hemelen, sterren, planeten ende al,
Vader, dies men di loven zal,
350[regelnummer]
Ende boven al voor al gheseit
Dijnre grondeloser ontfaermicheit.
| |
| |
| |
Gebed.
o Glorieuse, almoghende God,
Ic roukelos zondelic worm glod
Scame mi tote di te segghene Vader;
355[regelnummer]
Want ic mijn leven al te gader
So hatelic zie ende zo onreine,
Van zonden zwaer, van duechden zo cleine,
Tote nu van minen eersten beghinne;
Ydele ghenouchte ende werlike minne,
360[regelnummer]
Sondelic werc zo vele gheantiert.
Di, vader, onwaerdelic ghepiert,
Recht smadelijc uter herten mijn,
Ende jeghen den helichen wille dijn
Ghemint in zonden boven di.
365[regelnummer]
Ic kenne daer bi onwaerdich mi
Te secghene Vader; in dar, in can,
Ende, lacen, hoe zal ic secghen dan:
Ic aerm sondare wel zeere mesmaect,
Wel aerme weze, verdoolt, ontraect,
370[regelnummer]
Wel aerme versmade creature,
Onnutte worm, die de figure
Van mijns Godlijcs vader beilde,
Omme dese keytiviche erdsghe weilde,
| |
| |
So vremde bem worden dat ic zijn name
375[regelnummer]
Niet nomen en dar van rechte scame;
No hem ne ghelike, no hem ne minne,
No hem ne ghelieve, no hem ne kinne,
No hem ne ontsie, no hem ne vreese,
Ende voor hem kniele recht als een weese
380[regelnummer]
Walghelic sinen wel zoeten oghen.
o Herte, hoe moochstu dit ghedoghen,
Vulleke doe up der rouwen zee,
Stuert tranen ghenouch of brec ontwee.
Nu, heere, die alle dinghen vermuecht
385[regelnummer]
Uut dijnre overvloijender duecht,
Niet bi verdienten, ghewerdiche doch
Van mi te ghedoghene dat ic noch
Te mijnre noot ghebruke dijns
Te roupe: Vader, ontfaerme mijns,
390[regelnummer]
Dijns knechts, ende hem niet beter en noomt,
Ende crupende te dinen voeten coomt;
Van duechden naect, versleten in sonden,
Met quellender sielen, al vul van wonden:
Nature ghecranct, mijn daghen ghequist,
395[regelnummer]
Mijn tijt verroukelost recht als een mist.
In bem niet wert dattu mi zies,
Ic bem een arem zondelic ries,
Vader, de noot jaghet mi te di
Nu hebbe geduldichede in mi.
| |
| |
400[regelnummer]
Onder den mantel dier zalicher moeder,
In wien du worts des meinsghen broeder,
Ende up den troost van hare bede,
Ende up dijn grote ontfaermichede,
So biddic hu, vader, om verdrach;
405[regelnummer]
Want ic niet aermer zijn en mach.
Verlast van zondeliken scouden,
Lettel of niet hebbic behouden,
Dies mi ye wart van di te goede,
410[regelnummer]
Eenen voijs van groter blame,
In eenen onwaerdichen lechame,
Ghequetst van zonden toter doot,
Roupende an di met mincher noot:
o Ontfaerme mijns, vader, ontfaerme mijns,
415[regelnummer]
Gans mi, die bem al vul venijns.
o Vader ghenadich, o Vader almachtich,
o Vader, de glorien even crachtich,
o Zone der godliker meinsghelichede,
420[regelnummer]
o Gheest der godliker eenichede,
o Eeniche drievoudichede,
| |
| |
o Glorie der ewicher moghentede,
o Troost der glorien zalichede,
425[regelnummer]
o Overvloijende ghenadichede,
Stuert neder dine ontfaermichede,
Ende duer Marien omoedichede
Hoor dijnre creatueren bede:
Verleene met di pais ende vrede
430[regelnummer]
Van al dat ic ije vor di mesdede,
Ende minen evenmeinsghe mede.
Of ic van dijnre gracien weghe
So vele gracien niet en ghecreghe
Dat ic nu mochte zegghen te di
435[regelnummer]
Vader; wat zoude ghescien van mi?
Elc spreke di lof; want du ons gheefs
Hope; want du bevolen heefs
Ons troupen te horne van den aermen;
Du leers ons dat wi haers ontfaermen,
440[regelnummer]
Int werc van .VII. ontfaermicheden,
Die du houts over dijn proper leden.
o Vader, van mi dan niet en keers,
Doe dattu ons te doene leers
An mi; want ic bem naect ende bloot,
445[regelnummer]
Ziec, dorstich ende onghetroost ter noot,
Hongherich, ghevaen, verdoolt ende doot,
Ic legghe mijn hooft vor uwen scoot.
| |
| |
Naect van duechden met rechte ic secghe
Dat ic in zonden ghevanghen legghe,
450[regelnummer]
Bidde di om te sine verloost,
Dorstich, vader, na dinen troost.
Siec, versleten, ghecorumpeert
Bidde hu dat ghi mi visenteert;
Hongherich na de vriensscap dijn,
455[regelnummer]
Qualic mocht ic verdoolder zijn.
Doot ende Lazarus begraven
Ic stincke voor di; wie zal mi laven
Dan du alleene ende niemen meer,
Dijn vaderlic zien te mi waert keer;
460[regelnummer]
Hets nu ghenouch wiltu mi sien,
Wat mi messit zal van mi vlien,
Alzo waerlijc als ic dat claer
Ghelove, so moet nu worden waer.
Vader, doe open dine ghenaden,
465[regelnummer]
Mine ziele wille in dine wonden baden,
Tooch haer dine passie ende wilze cleeden,
Ende en laetse nemmeer van di leeden.
Ontsluut voor desen zondichen door
Dijnre ontfaermicheden trezoor,
| |
| |
470 Ende laet mi sceppen ute dier fonteine
So vele dat ic mach maken zo reine
Mijn ziele, mijn herte ende mine .V. sinne,
Dattuer weder wils commen inne.
Vader, du en muechs mi niet versteken,
475[regelnummer]
Want ic di claghe van recht breken;
Du en muechs mi gheensins van di weren,
Want ic en mach dijns niet omberen;
Dune muechs mijns hebben gheen verdrach,
Want niemen dan ghi mi helpen mach.
480[regelnummer]
Alle dinghen di kenlic sijn;
Zie, vader, up die ghebreken mijn,
Ic bidde di omme ghesondichede.
Zie minen zielen ziechede;
Zie mijn lechamen van sonden cranc;
485[regelnummer]
Zie mijnre broosgher natueren ganc;
Hebbic dan noot te claghen di,
Vader, zo wilt dan helpen mi,
Ende werpt mijn quaetheit so ter neder
Dat ic dijn kint mach werden weder,
490[regelnummer]
Daer alle beghinnen ende alle enden
Salich in glorien weder in wenden.
Lof, helich vader, helich zone,
Helich gheest, een God in .III. persone,
Als een almoghende God te zamen,
495[regelnummer]
Evich eeuwich ende over al; amen.
| |
| |
| |
Aen St. Johannes Baptista.
Johannes, vriend van Gode vercoren,
Baptiste, du orcondes te voren
Sworts licht, dat meinsghelic vleisch nam an.
Wi aerme, die in zonden doren,
5[regelnummer]
Bidden di dattu ons wils horen;
Du waers bi wien tlicht eerst began.
Bider bliscepen die ghewan
Zakarias, die vader dijn,
Van dijnre toecomsten, helich man,
10[regelnummer]
Daer twivel in hadde therte zijn,
Doe Gabriel in een hemelsch scijn
Hem zeide dijn moeder soudt ontfaen,
Wilt ons voor Gode in hulpen staen.
o Jan, du hads die meeste name
15[regelnummer]
Vor al dat ye quam van Adame,
So Christus selve sprac van di.
Waerstu ghehelicht, want zonder blame
Sochstu van zonden te levene vri;
Dor di bliscap, die du ghecrechs,
Doe dijn moeder quam alzo bi
Marien dattu den heere neichs;
So bidden wi di dattu beweichs
| |
| |
25[regelnummer]
De bede van onzer herten zo,
Dats onze ziele moeten werden vro.
Helichghelic waerstu ghedraghen
Boven natueren naer Gods behaghen;
Want dijn moeder ondrachtich was,
30[regelnummer]
Dijns vader twivel dede hem vervraghen
Den inghel, dies zo viel hi in plaghen.
Stom moesti bliven, alzo ic las,
Tote du ter werelt waers gheboren;
35[regelnummer]
Doer die bliscap als hijs ghenas,
Help ons dat wi niet zijn verloren.
God, die vergaf hem zinen toren
Als hi di naemde Johannes,
Wilt Gode voor ons bidden des.
40[regelnummer]
An di roupic om medecine,
Du vois, die rieps in de wostine
Den wech te makene der zalicheit;
Noit en cam binnen lippen dine
Voetsel van onreine wine;
45[regelnummer]
Eens kemels hare dat was dijn cleit,
Tlam Gods daer du of hads gheseit
Quam tote di om ghedopt te sine,
Te diene waers du daer bereit
Hem, die ons loste uut alre pine,
50[regelnummer]
Du kennes daer tlicht van eeuwichen scine;
Bid hem, dat hi dor dine bede
An ons doe zine ontfaermichede.
| |
| |
Noch zo biddic ende vermane
Di, die doopte in die Jordane
55[regelnummer]
Den zone, die uuten vader cam
Hier neder in den eerdschen wane,
In haer die zit boven der mane,
Daer hi meinsghelic vlesch annam,
60[regelnummer]
Tghebod verbrac int paradijs.
Du waers, die kennes themelsche lam,
Ende daet sier comsten ons bewijs;
Di biddic dattu mijn hulpe zijs.
An hem die galt der zonden boete
65[regelnummer]
Dat hi mijn zonden vergheven moete.
Naer Christus leere gaefstu orconde
Des lichts, met dinen helichen monde,
Daerna dat was verlanghen groot;
Du waers beghripere der zonde,
70[regelnummer]
Dies di de coninc eerst begonde
Te benidene, ende hi gheboot
Dat men hu in den caerker sloot,
Want du hem begreps int openbare;
Der coninchinnen seere verdroot
75[regelnummer]
Dattu haerre sonden waers contrare;
Bidt Gode vor mi dat hi mi spare
So langhe dat ic in desen weine
Mijn aerme ziele van sonden reine.
Zalich boven allen profeten,
80[regelnummer]
Als du daer laechs, so was gheseten
| |
| |
Die coninc metter coninchinne
Ter tafelen blidelijc om eten,
Ende wilden haren tijt vergheten.
De dochter speilde om svader minne
85[regelnummer]
Voor sijn tafele, dies hi van zinne
Blide was ende gaf haer een bede.
Doe riet de moeder in dien beghinne
Te heesghene uut rechter nidichede
Hu heliche hooft ter zelver stede;
90[regelnummer]
Dies was die coninc eerre ende gram,
Nochtan die bede men daer vulcam.
Sonder toren of wedermoet
Sturte du daer hu heliche bloet;
Hu heliche ziele ter hellen ghinc
95[regelnummer]
So claer, men waende wesen vroet
Dat Christus came in haer behoet,
Dies meniche ziele vruecht ontfinc.
Bidt Gode, den hoochsten coninc,
Johannes, martelare ons Heeren,
100[regelnummer]
Dat ic mi talre goeder dinc
In desen levene moete bekeeren,
In alzo duechdeliker leeren,
Dat ic hu mach naer desen tijt
Sien in de glorie, daer ghi zijt.
| |
| |
| |
Aen Maria.
Licht, der zonnen deimsterheit,
Ic groete u, blomme der zuverheit,
Edele maecht, vulder ootmoet,
5[regelnummer]
In node weist mijn ommecleit;
Nem ziele ende lijf in dijn behoet.
Sonder ghelike maecht, moeder ende wijf,
Ontfaermicheiden vul fonteyne,
Eewich beware mijn ziele, mijn lijf,
10[regelnummer]
Troost mi, du best mine hope alleine,
Eer mi de viant brinct in weyne.
Alle moghen wi secghen met minnen
15[regelnummer]
Edel vor alle coninginnen
Loven mach men di verre ende na;
Ja, al dat leift ter werelt binnen.
Nu helpt dattic mijn zonden dwa,
Ende ic den viant moet verwinnen.
| |
| |
20[regelnummer]
Ghenadiche, ontfaermiche aducate,
Hope int leven ende in de doot,
Elpt mi dattic de zonden late;
Rouct mijns te tijt, het es mijn noot.
An uwen troost ic mi verlate,
25[regelnummer]
Ets recht, want mine mesdaet es groot;
Rike mac mi ter zielen bate,
Troost mi in allen wieder wederstoot.
Ic groet u, lelie uutvercoren,
Ave Maria, zo dinghel zeide,
30[regelnummer]
Noit ne was no en wart gheboren
Niemen te zulker werdicheiden;
In hu es alle ontfaermicheide.
Ic biddu, vrauwe, dies wilt mi horen,
Ne laet mi emmer niet verloren.
35[regelnummer]
Tempel Gods, vercorne zale,
Ruste wan dine omoediche name;
Uute den hemele cam te dale
De Godszone in dinen lechame;
Elpt mi te mijnre zielen vrame.
40[regelnummer]
Ruste zo hebstu ons ghewonnen,
Vrauwe, bi di was pais begonnen
Ende vrede, die Adam ons verloos;
Bi onzer mesdaet so was ontgonnen
Int cruus u kint met bloede beronnen,
45[regelnummer]
Nemt mi in hoeden, vrauwe, altoos.
| |
| |
Al vul smerten tzwert van rauwen
Dor dine moederlike herte ghinc,
Reine maecht, alstune moestes scauwen
Int cruce daer hi omme sterven hinc
50[regelnummer]
Alzoo ghewaerlike, so zijt met trauwen
Elpiche mi, talre goeder dinc;
Naer dit lijf mi ten hemelen brinc.
Vrauwe, fonteinne vul van ghenaden,
Vrauwe, die zonden mach ontladen,
Leedre alre hoochst van graden,
Laet mi den viant niet verraden;
Eer ic ghenake minen fine,
Maec mi staerc ten dienste dine.
60[regelnummer]
Maria, mijn sin verlichte ende pure,
An di zo keere al mijn ghedachte,
Kent, vrauwe, hoe cranc es mine nature,
Ende twederstaen es cranc van crachte.
Leer mi, aerme creatuere,
65[regelnummer]
An di te voughene mijn ghedachte.
Rouct mijns, vrauwe, ter lester ure,
Eer ic valle in der hellen nachte.
Conforterighe der zondaren,
Onze .V. zinnen wilt bewaren,
70[regelnummer]
Pine des viants es te groot;
Pijndi ons thelpene eer wi mesvaren,
Ic weet wel ons mach niemen daren;
Nu help ons, vrauwe, wi hebben noot.
| |
| |
Ic kenne mi, vrauwe, zeere mesdadich;
75[regelnummer]
An hu roupic: "Ghij zijt ghenadich,
Nem ziele ende lijf in dijn bestier.
Ic bem van zonden zeere verladich,
Als ic mijns niet ne bem beradich.
Nemt van mi Lucifers dangier,
80[regelnummer]
Int oordeel zijt mijn vrient ghestadich;
Acht mijns dat ic als een versmadich
Niet ne vare int helsche vier."
Hier waren ter eere van Onser Vrauwen
Van Brugghe peilgrinen een deel;
85[regelnummer]
Leist elke clauze so mochdi scauwen
Sonder langhe elx name int capiteel;
Telker clauze een name gheheel.
| |
Salve Regina.
Sonder smette, saliche roze,
Verbiddiche der zonden noze,
Eighin woonst der triniteit,
Ghelijc ons die scrifture zeit,
| |
| |
Ja, boven der naturen glose,
10[regelnummer]
Neemt ons in u ghenadicheit,
Als ons dat sterven wert bereit,
Maect ons vri ter laetster pose
Jeghen alle de helsche bose.
Soete moeder, reine maghet,
15[regelnummer]
Helpt ons eer ons die viant jaghet
Roukeloos in sijn venijn;
Jammerlike sijn wi gheplaghet,
Comdi niet bi ons als men vraghet
Om onse daden in den fijn.
20[regelnummer]
Rouct onser die besondicht sijn
Dat wi ontgaen der hellen pijn;
In ons te helpene niet vertraecht,
Ende doet ons scauwen twerde anschijn
Van hem, die watre maecte wijn.
25[regelnummer]
In duechden ons vor hem ghewaecht
Ten ende als elc sijn oordeel draecht.
An hu, vrouwe, roupic ghenaden
Dat ghi mi wilt staen in staden
Van hu te dichtene Salve;
30[regelnummer]
Leedre, alrehoochst van graden,
Claerheit, dies niement can verzaden,
En ware dat woort wi hadden wee,
Doe dinghel Gods sprac: Ave!
Omoedelike so spraec si u mee:
35[regelnummer]
Ecce ancilla; sonder beraden
Troost ons eer ons de tijt ontgee;
| |
| |
Puert ons van zonderliker traden,
Eer ons die viant brinct in scaden.
40[regelnummer]
Salve moeder, regina mede,
Vertooch ons dine ontfaermichede,
Overvloeiende in alre tijt.
Salicheit der meinschede,
Tempel der drievoudichede,
45[regelnummer]
Regina bestu ghebenedijt;
Sone was, sone is, sone wert ghewijt.
Alleine wonstu den hoochsten vrede,
Laet ons hier so lanc hebben respijt,
50[regelnummer]
Van zonden te sine vri ende quijt,
Ende behoue ons, vrouwe, met uwer bede;
An hu so staet ons zalicheit.
Dor dijnre ontfaermicheden name
Trec ons uter sonden brame,
55[regelnummer]
Ende brinct, vrauwe, ter rechter strate;
Claerlic in onsen zin versame
Lelien sulc als u betame,
Altoos t'onser sielen bate.
60[regelnummer]
Aensich ons weic hers sonder mate,
Misericordie ons wel betame;
Up u, ic aerme, mi verlate,
Soete ontfaermiche advocate,
Helpt ons, du drouchs tonser vrame
65[regelnummer]
Christus in dinen lechame.
| |
| |
Vrouwe, ontfaermiche coninghinne,
Rayen daer alle zoetheit es inne,
Ende licht daert al bi es verclaert,
Salich waerstu van beginne,
70[regelnummer]
Fondament, daer God zijn minne
In heeft up ons gheopenbaert.
Lof gheven di uut milder aert,
Inghelen, meinschen, wat ye ghew[aert],
Ja, alle godlike seraphinne,
75[regelnummer]
Helpt ons dat ons niet ontvaert,
Vita dulcedo, vrouwe vermaert,
Ende spaert ons, die zijn broosch van [aert],
An hu so staen al onse ghewinne.
Du best moeder ende maghet reine,
80[regelnummer]
Troost ende onse hope alleine;
Ende God heifti daer toe vercoren,
Selve wert hi in di ghemeine,
Vrouwe, ghi wort moeder dan es....
Sonder pine ende sonder toren,
85[regelnummer]
Puer ende suvre als te voren;
In pinen waren wi verloren,
Ruste brochstu in desen weine.
Haelt ons met hu ten hoochsten coren,
Maria, rose sonder doren,
90[regelnummer]
Uwes ghelike ne was negheine,
Spes nostra sidi fonteine.
God groetu, so mach blidelijc
Elc tot u segghen ende nerstelijc:
"Moeder, du hebs ons verloost,
| |
| |
95[regelnummer]
Ende daet den here van hemelrijc
Neder commen in eerderijc
Tonser vromen, die waren ghenoost,
Ende staerf om ons te ghevene troost.
Salve, zuut, west, noort ende oost
100[regelnummer]
Hebstu ghewonnen moederlijc,
Troost ons, want elc dijnre hulpe ghe...
Fel es de viant ende gheboost,
Laet ons ontstaen ghenadelijc,
Ende dat wi vlien der hellen slijc.
105[regelnummer]
Nu, vrouwe ontfaermich ende ghenadich,
Te di roupen wi, die zijn mesdadich,
Ende vul ghebreckeliker zonden,
Swaerlic besmet ende seer verladich;
Jouwe hulp, vrauwe, es so gheradich,
110[regelnummer]
Negheen meinsche en cant ghegronden.
Hu loven wi met allen monden,
Ad te clamamus tallen stonden,
Confortereghe ghestadich,
Lost ons van den helschen honden,
115[regelnummer]
Altoos willi ons verslonden;
Cracht ghef ons hem te zine versmadich,
Rechtvarich ende in duechden dadich,
In di so hoopt elc zondich lijf,
Moeder, maghet ende wijf,
120[regelnummer]
An di so roupen wi meere ende minder:
"Rouct onser of wi sijn kaitijf."
Op di so roupen wi even stijf
Met herten, wi aerme kinder,
Vul ellenden hier ende ghinder:
| |
| |
125[regelnummer]
"Altoos wilt wesen ons bewinder,
Lost ons te tijt vor tsfiants kijf;
Laetstu hem staen na onsen inder,
Ende du dan niet best ons ontbinder,
Exules filii Eve gherijf,
130[regelnummer]
In doghene cliven wi even stijf.
Al vul gratien, roze root,
Helpt ons in allen wederstoot,
Recht eist dat elc dijr hulpen aenva;
Godt bi den inghel di ontboot
135[regelnummer]
Ons te helpene uter noot.
Woortsu sijns vul, Maria,
Ontfaermet onser, cleen ende groot,
140[regelnummer]
Crachtelic ons te hulpen sta;
Tonswaert dijn oghen in dure der doot,
Aelt ons metti in Abraems scoot.
Na der schrifture orconde,
145[regelnummer]
o Vrouwe, so bestu van Gods monde
Salich, helich, ghebenedijt,
Ten mochte noit, no het en conde
Refuus ghepeins van enicher zonde
An di ghecomen, tenigher tijt:
150[regelnummer]
In dinen gheest was God bevrijt,
Lofs ghi alles waerdich zijt,
Laet u ontfaermen talre stonden
Ons zuchten, ons weenen ende ons ghecrijt,
So dat wi keren ons jolijt
| |
| |
155[regelnummer]
Te di, gementes et flentes uut gronde;
Vrouwe, ons troost bi di begonde.
o Vrouwe, die zijt boven der manen,
Sonne, die in elcker banen
Met uwer rayen bescinct gratie
160[regelnummer]
In dit allendiche dal van tranen,
So wilt te duechden ons vermanen,
Ende hoet ons vor tsfiants temptatie;
Rouct onser, so dat onse nacie
In hac lacrimarum valle spacie
165[regelnummer]
Crighe de zonden of te planen.
Ontfaet, vrauwe, ons salutatie,
Ruumt ons van allen falatie,
Daer ons de viant bi mach tanen,
En es hier tsine maer een wanen;
170[regelnummer]
Sterre zi di, die den nacht
Ons ten lichten daghe hebt bracht,
Claerheit vul van shemels dauwe,
U bidden wi, ghi hebbes macht,
Laet ons te tijt des viants cracht
175[regelnummer]
Ontstaen, dat wi uut sinen ghelauwe
Sijn. Eya, ergo, weest up trauwe
Dat ons dijn edele werde dracht
Niet en zende in ewichen rauwe.
180[regelnummer]
o Vrauwe, als men elx ordeel scauwe,
Sijt ons vorsprake, ende ons bewacht
Crachtelic vor tsfiants geslacht.
o Alre omoeden exemplaer,
Neemt ons in hoeden, speghel claer,
| |
| |
185[regelnummer]
Vrijt ons voor den helschen vos,
Ende dine ontfaermiche oghen staer
Recht up ons in den lesten vaer;
Tlijf es hier in mesdaden gros,
Helpt ons van zonden maken los,
190[regelnummer]
Eer ons tot hem der hellen ros
Trecke, ende stiert ons altoos naer
Illos tuos misericordes oculos,
Hier in dit aerme eerdsche mos,
Ende dat wy moghen openbaer
195[regelnummer]
Scauwen die vruechden sonder jaer.
Van hoverden ende van nide
Maect ons vri, dat wi te tide
Bekeeren ter omoedicheit,
Ende van luxurien ende van stride
200[regelnummer]
Niewer in te werdene blide,
En sie der sielen zalicheit;
Doet ons altoos zijn bereit
In werken daer Gods eere in leit.
Comt, keert u oghen ghebenedide
205[regelnummer]
Tonswaert, want ons nauwe steit,
Vul smetten es ons vleeschich cleit;
Maria, ad nos converte stide,
Fel es die viant van beride.
Raeye, daer dheliche gheest in sceen,
210[regelnummer]
Vrouwe, ende wilde vleesch ende been
Claerlijc bin uwen live ontfaen;
Toedoen no hulpe ne wasser gheen
Van niemen dan van Gode alleen;
Met minnen haddi hu bevaen,
| |
| |
215[regelnummer]
U gaf hi cracht ende rein vulstaen,
Ende moeder ende maghet sonder waen,
Noit maghet en was so reen;
Te tijt helpt ons van zonden dwaen,
Reine, so dat wi scouwen aen
220[regelnummer]
Jhesminne, die den helschen steen
Scuerde, ende sprac sire vrienden ween.
Tempel Gods, vercoorne zale,
Vertoocht ons in den lesten male
Jhesuse, dheliche vrucht van di;
Ons so dat ons niet en fale
Benedictum fructum ventris tui;
In allen node, so stant ons bi,
So dat die ziele behouden zi.
230[regelnummer]
Puert ons van zondeliker quale,
Ontfaet die bedinghe van mi,
Troost mi, want ic in zonden dwale,
Helpti mi niet ic neder dale.
235[regelnummer]
o Glorieuse, vercoorne bruut,
Coninghinne, die den tribuut
Hebt verwonnen van vrau Yeven;
Christus cam des levens fruut
In di ghedaelt, die di saluut
240[regelnummer]
Lieflic ontboot sonder brieven;
Int cruce hinc hi tusschen twee dieven,
Vercoorne maecht, laet u ghelieven
Mi hem taenziene na slevens uut;
Ontbiedt ons vor des viants grieven,
| |
| |
245[regelnummer]
Sijt ons secours vor al meskieven,
Toocht ons na dit levens uut
Eewelic des hemels cruut:
250[regelnummer]
Et virgo, vrouwe ghebenedijt,
Claerlic dinen zone Jhesum.
Lost ons in die laetste tijt,
Ende quijt ons vor des duvels nijt,
255[regelnummer]
Moeder, ondoe den mantel wijt,
Ende dec ons aerme, al, niet som;
Ne sijn wi niet van di bevrijt
So blijf wi eewich in subdijt;
Ontraec wi in de weghen crom,
260[regelnummer]
Pijnlic bliven wi int ghedrom.
Ic aerm meinsche, zere bezondich,
Aenroupe di ende dijns vermondich,
o Clemens, vul des hemels gave,
Dijn kijnt so saechstu anghen wondich,
265[regelnummer]
Van rouwen waerstu so dorgrondich,
Liever moeder, sciet nie kints ave,
Claghende ghinstu tsinen grave.
Jan was dijn troost, dijr herten lave,
Sulc wissel en was noit niemen condich,
270[regelnummer]
Vrijt ons voor den helschen rave
Int ende, dat hi ons niet en scave.
Rouct mijns, ende maect mi duechden....
Ghierich es hi ende verslondich,
| |
| |
275[regelnummer]
Regina vul alre medecine,
O dulcis, onser alre pine
Muechstu metter ghenaden dine
Al verbidden; memento mei!
280[regelnummer]
Raeu es mijn leven als een ei,
Ic bem nu hier ende morghen wei,
Alte onzeker es hier te zine,
Antreckel es der zonden rei.
Maria, hoet mi vor tghescrei,
285[regelnummer]
Ende vor die ewiche karine;
Nem met di de ziele mine; Amen."
In dese Oratie es verclaert
Neimt van boven neder waert
290[regelnummer]
Vorsienlic so eist gheopenbaert,
Also als icker mi an versta,
Niet dat ic dichter bem vermaert.
Hu biddic sondich sere beswaert,
295[regelnummer]
Leest dat mi God so langhe spaert,
So dat ic mi van zonden dwa
Te tijt eer mi hier tlijf ontga.
| |
| |
| |
Het Lyden Christi.
Almachtich God, here Jhesus,
In uwen handen ghevic mi,
U helighe gracie sta mi bi,
5[regelnummer]
So dat mijn bede si bereit
Tot myner zielen zalicheit,
Van ghepeinse der werelt lette.
10[regelnummer]
Mine memorie ic an di sette,
So dat di bede mire memorie
Werde ghehoort in uwe glorie;
Here, uwe ghenaden grondeloos
Verleent mi, so dat ic altoos
15[regelnummer]
U minnen moet in al mijn doen,
Ende ontfaet mijn orisoen.
o Here, al bem ic zere bezondicht,
Laet mir herten zijn ghecondicht
Hu zwaer torment sonder ghelijc,
20[regelnummer]
Ende dat ic hier up eerderijc
Met minen tranen so bedouwe
Dat icker ne beseffen scouwe;
Mine herde herte so verbreke
Dat soe met uwer minne ontsteke,
| |
| |
25[regelnummer]
Ende mi dit eewiche toeval
Niet so bedwinghe hier int dal,
Mijn ziele en si in een versamen
Ter uwer helicher werder name.
o Here, drievoudich God in een,
30[regelnummer]
Stiert in mi berauwich ween,
Soe dat mijn herte met u lide,
Dat ghi u liet te Maetentide
Cussen, vanghen ende verraden,
Ende van den Joden zere versmaden
35[regelnummer]
In het hoveken daer si u vonden.
Daer gaefdi u vor onse zonden
Ende zweetet water ende bloet.
Dien overvloeyenden omoet,
Die ghi daer toghet tonser vrouden,
40[regelnummer]
Gerechte wi ghedincken souden;
Want ghi die God waert, here, alleine,
Gaeft u om ons te desen weine;
Wi aerme, die te zonden leven,
Nu we cuenen u niet weder gheven
45[regelnummer]
Dad wi vergolden dese scout,
Die ghi gaeft om ons behout,
Niet dan een bekennen claer,
Uwer bittrer pinen swaer,
Ende dat hu elc met herten minne.
50[regelnummer]
Nu helpt mi, here, dat ic ghewinne
Sulc beweenen ende sulc screien
Dat hu mijn leven moete greien.
| |
| |
o Here, die almachtich zijt,
Te Priemen daedsi u despijt,
55[regelnummer]
Ende leeden u, ten selven stonden,
Versmadelike ende vast ghebonden,
Voor Pylatuse, haren prelaet,
Ende refuseerden uwe daet.
o Heere, diet al heift ghewracht
60[regelnummer]
Hemel, eerde, dach ende nacht,
Ende datter binnen es bevaen,
Ghi liet u spotten ende slaen,
Als een der minster creaturen.
Nu willic mijn aerme herte puren
65[regelnummer]
Van der weilden hier op eerde,
Ende van der stinckender hoverden;
Want ic aerme niet weirdich zi
Der pinen, die ghi leet om mi,
Ende ic mi hier so soude draghen,
70[regelnummer]
Mijn leven en mochte u behaghen;
Dies leent mi, here, sulc toeverlaet
Dat ic ghekenne goet ende quaet,
Ende ic ghecrighe sulc een gruwen
Dat icker tquade bi mach scuwen,
75[regelnummer]
Ende ic hu minnen ende kennen lere.
Al Tiertse tide, lieve here,
Waerdi ontcleet al moedernaect,
Ende onder viande gheraect;
Nochtan so waerdi selve haer vriend.
80[regelnummer]
Onnoselike ende onverdient
| |
| |
Met gheselen si u tlijf dorsloughen.
Omoedelike ghinc di u voughen
Selve te stane an die columme,
Ende liet hu slaen al omme ende omme
85[regelnummer]
So seere, dat men niet en sach
Dat yet gheheels an u leden lach,
Uut groter minnen ende uut trouwen,
Hu helich vleesch van duerhouwen.
Uut groter minnen ende uut trouwen,
90[regelnummer]
Verleent mi, here, mijn aerm vleesch
Te dwinghene in der zonden eesch,
Ende mi dat bitter ghesel-slaen
So mijn herte moet duergaen,
Dat icker bi mijn aerme ziele
95[regelnummer]
Ghecrighe uut desen aermen wiele,
Wel, lieve here, te Middaghe
Drouchdi selve u cruce zwaer,
Ende clomter mede up Monte Calvare,
100[regelnummer]
Up den beerch van dier justicien,
Daer u die Joden bi malicien
Soe jugierden valschelijc,
Dat ghi verdrouch omoedelic.
Ghi, die alleine waert here van rechte,
105[regelnummer]
Gaeft u over onder cnechte,
Die niet en wisten wat si daden,
No recht ne kende no ghenaden.
Here, ghi wistet al alleine,
| |
| |
Ende caemt in desen eerdschen weine,
110[regelnummer]
Ende wildet dese pine doghen
Om ons te lossene, ende te toghen
Vulmaecte minne ende omoedicheit.
Ic aenroupe uwe ontfaermicheit
Dat soe mi so houde in dien,
115[regelnummer]
Dat ic up eerde al mijn ghesscien,
Eist pine, eist anxst, eist quaet, eist zoet,
Te uwer eeren liden moet,
Ende uwes ghedincke so in desen
Dat ghi mijn hoochste gheer moet wesen.
120[regelnummer]
o Here, die de zonden of dwoucht,
Te Noenen so waerdi ghevoucht
Ant cruce, dat ghi selve brocht,
Daer toe die Joden hadden ghesocht
Ende vonden bloncke naglen drie;
125[regelnummer]
Sulcke pine en zach men nie!
Si sloughense u handen duere.
Dit leet uwe edele natuere,
So dat die zenuwen entie adren
Moesten buten haer vergadren,
130[regelnummer]
Ende scieden in dat staercke recken;
Want zi met coorden moesten trecken
Uwe heliche aerme toten gate,
Dat voorder stont dan rechte mate.
Daer na dorsloughen zi u voeten,
135[regelnummer]
o Here God, dat bitter wroeten,
Dat hu daer gaf die naghel blonc,
| |
| |
Ende des hamers grote swonc,
Die de naghel al duere dreef!
So dat u niet ant lijf en bleef
140[regelnummer]
Een zenuwe, no een adre mede,
Soe en stont ghespannen an u lede.
Een crone brochten si, ghewronghen
Van scaerpen doornen, die zy zwonghen
145[regelnummer]
Ende woelden u ter selver tijt
Die tacken in u heersene diep,
So dat bloed al over liep
Hu Godlike anschijn wredelic,
150[regelnummer]
Daer na zi dat cruce upheven
Dat uwer herten moeste gheven
Dat sacken ende dat herde [.....]
Dan mocht ghere pinen gheliden
Tote si u up hadden gherecht.
155[regelnummer]
o Here, daer ghi hinct ghehecht
Al vul wonden ende vul smerten,
Daer cam een dorst te uwer herten,
Dat was na onse zalicheit,
Ende als ghijt zeit was u bereit
160[regelnummer]
Van den Joden bittren dranc:
Galle met aysine ghemanc.
Omoedelike wildijt ontfaen,
Doe zeidi: "Here, hets al vuldaen."
Hier mede gaefdi uwen gheest,
165[regelnummer]
Die welcke wese mijn vulleest,
Dat ic den minen so moet gheven
| |
| |
Dat hi bi hu daer es verheven.
Hier na cam met groten ghere
Die blende Jode metten spere,
170[regelnummer]
Daer hi u naer int herte stac,
Daer water ende bloet uut lac.
Dat heliche water ende dat bloet
Up des blenden oghe ontstoet
Daer hi de blentheit mede verdreef,
175[regelnummer]
Ende eweliker ziende bleef.
o Here, mi doet mir herten smaken
Hu liden, dat ic mach gheraken
Uut deser zwarer deemsterheden
Van den zonden hier beneden,
180[regelnummer]
Ende ic ghedincke so uwer pine
Ten laetsten come, sonder vaer,
Daer zoe u mach scouwen claer
In de glorie van uwen rike,
185[regelnummer]
Van eeuwen teeuwen eeuwenlike.
o Lieve here ghebenedijt,
Daer na alse cam ter Vespertijt,
So waerdi van den cruce weder
Daer gheleit ter eerden neder.
190[regelnummer]
Hu werde moeder u ontfinc,
Noit en sach men drouver dinc
Dan soe daer an u moeste scouwen;
Dor haer so sneet dat sweert van rouwen,
Daer Ancelmus vele of screef.
| |
| |
195[regelnummer]
Den groten rouwe die soe dreef,
Die moete mi so comen in,
Dat icker bi ghesalicht bin,
Ende icker trike bi ghewinne,
Daer zoe bi u es Coninghinne.
200[regelnummer]
Jhesus Christus, spegel claer,
Te Complien, cort daer naer,
So waerdi gheleit int graf;
Sonder u moeder ende Jan.
Sulken rouwe ende sulc leit,
Als zoe van u dede een ghesceit.
Ten derden daghe ghi verreist;
210[regelnummer]
Mijns ghenadich, als ic verrise
Dat men mi metten salichen wise.
Vader, sone ende helich Gheest,
Almachtich God ende een vulheest,
Die in so groter omoedicheden
215[regelnummer]
Aensaecht tverlies van hier beneden,
Doe di zonde eerst annam,
Die ghi weder hebt verjaecht,
Ende daeldet in een zuver maecht,
220[regelnummer]
Ende ghedoghet hier op eerde
| |
| |
Pine, versmaetheit ende onwerde,
Ende hebt den wech ons wel verwijst.
Ic biddu, here, dat ghi spijst
Minen crancken gheest van binnen
225[regelnummer]
Met duechden ende met uwer minnen.
Mijn herte voucht gedinckich tsine
Up uwe bittre zware pine;
Mine V zinnen wilt so dwaen
Dat zi nieuwer na ne staen
230[regelnummer]
Ten zi mire zielen zalichede,
Ende wilt mi hoeden telker stede
Vor scande, vor zonde, vor scade,
Met uwer godliker ghenade.
Al deser werelt tribulatie,
235[regelnummer]
Daer toe der vianden temptatie,
Daer tjeghen gheift mi cracht ende macht
Dat ict verwinne dach ende nacht,
Ende dat ic hier sulc leven leede
Dat ic van u niet en sceede,
240[regelnummer]
In moet u scouwen in u rike
Van eeuwen teeuwen eeuwelike.
| |
| |
| |
Ave Maria.
Ave, vul des hemels gratie,
In u cam metter salutatie
5[regelnummer]
Vrauwe, verdrijft van mi temptatie;
Mijn herte, mijn zin bevure
Dat ic u mach doen visentatie
Maria, soete, werde name,
Ne ware dijn suver lechame,
Daer langhe of was ghescreven.
15[regelnummer]
o Vrouwe, hoet ons vor sonden blame,
| |
| |
Gratia hebdi ons ghecreghen,
Maghet ende zuver moeder,
Bi u es God tot ons gheneghen,
20[regelnummer]
U kint ende onse broeder.
Wi hadden, ne waerdi gheleghen,
Vrouwe, al eist dat wi sonden pleghen,
Te tijt sijt onse behoeder.
25[regelnummer]
Plena van des hemels dauwe,
Dan mach u niet ghebreken;
Uut uwer bede, hemelsche vrauwe,
Wie aen u roupt met goeder trauwe
30[regelnummer]
Ghine cuenten niet versteken;
Lost ons, vrauwe, uut allen rauwe,
Ende vor des viants treken.
Dominus hadde u recht vercoren
35[regelnummer]
Hi wilde van u sijn gheboren,
Al dat te voren was verloren
Hoedt ons, vrouwe, vor allen toren,
40[regelnummer]
Ende vor alre ander quale.
| |
| |
Tecum roupen wi ghemeene,
Die vul sijt van ghenaden;
Hets recht, u bede mach allene
45[regelnummer]
En es sondare groot no clene,
Ic hebbe zonde menighe ene,
Nu staet mi, vrauwen, in staden.
An u ne mochte nie becliven
Ghepeins van dorperheden;
55[regelnummer]
Werde vrauwe, helpt ons verdriven
Tu, ontfaermiche coninghinne,
Verlicht mine aerme crancke zinne,
60[regelnummer]
Die nacht ende dach verswaren;
Mijn zonden zijn groot, mijn duecht es dinne,
Ic vreese nu vor mesvaren,
Bidt uwen zone dor uwe minne
| |
| |
65[regelnummer]
In mulieribus, werde maghet,
Den prijs hebdi ghewonnen;
Daer omme eist dat ghi crone draghet,
Verheven boven der zonnen.
Langhe wasser na ghevraghet
Wilt mi eer mi de viant plaghet
Et benedictus sijn alle die gone,
75[regelnummer]
Uwe vulmaecteit es so scone,
Des prijs moetic onberen.
Vrouwe, metter hemelscher crone,
Fructus werdt al openbare
Up den dach, die wi met vare
85[regelnummer]
Toocht hem, moeder, werde care,
Ende doet so vele dat hi ons spare
| |
| |
Ventris heifti hooch verheven
Vrauwe, daer sal hi met u leven
Ghi muecht verbidden, hi mach vergheven;
Bidt vor ons eenpaerlike,
95[regelnummer]
Wi aerme, die in sonden sneven,
Tui, maghet, moeder reine,
Ne moghen wi niet derven;
Want an u staet onse hope alleine,
100[regelnummer]
Ghi moet ons troost verwerven.
Der werelt toeverlaet es cleine,
Ende emmer moeten wi sterven;
Wijst ons aerme al ghemeine
105[regelnummer]
Amen, amen, tallen stonden,
Dat ons God in zwaren zonden
Ic bem zondare, ic wils u monden,
Maria vrouwe, sijt een orconden
Der broosheit mijnre naturen.
| |
| |
Staerct minen wille van of te stane,
Ende meerset minen rauwe,
115[regelnummer]
Maect mi ghewillich om tontfane
Ende cracht van wachtene voort ane.
Hoet mi, vrauwe, in stane, in gane;
|
|
Auteursrechtvrij