De groene linde. Jaargang 2

Winterstemming

Trage winterdagen

met heel bleek gezichten

trekken zoo somber-straf voorbij

of ze beklagen

de schoone dagen

die liggen, thans, zoo verre van mij.

Naakte, hooge boomen

in doodsch lange rijen

hebben weêr 't rouwfloers aangedaan

hun zwarte kleedren

mijn ziel verteedren; -

't is of ze naar eene uitvaart gaan.

[p. 246]

 

Ruwe, gure winden

 

door de luchten gieren;

 

hoort ze nu gaan hun vrijen gang!

 

De booze winden

 

geen rust en vinden,

 

ik hoor het wel aan hun droef gezang!

 

 

 

't Wintert.. - Droeve tijden

 

zijn 't, als moeder aarde

 

ligt, och armen, zieltogend neêr,

 

het warme leven

 

haar heeft begeven, -

 

geen zonne bloeit aan den hemel meer!

 

 

 

1905.

 

Georges Roose.