De groene linde. Jaargang 2

[p. 198]

Aan E.H. Hugo Verriest

De woorden die 'k van uwe lippen luister,
Zijn als van gouden draad gevallen schijn,
Die pinkt en twinkelt in het avondduister,
En straalt en glanst in draden fijn als twijn!

De woorden die 'k van uwe lippen luister,
Doen verre beelden leven in mijn ziel,
Alsof, met rythmenzang van uw muziekgefluister,
Een klinkend klankenspel op heure snaren viel.

En, vrank en vrij van alle levensleugen,
Zie 'k zonen van reeds verre lenten gaan,
Hun leven puttend aan uw ademteugen,
En die volop in 't licht uws herten staan.

Daarom dan, blijf nog wat! Want is de tijd gekomen,
Dan valt wel droeve smoor op Vlaandrens vlakke land;
En blanke tranenvloed zijgt uit de zwarte boomen,
Die gij geteekend hebt met kunstenarenhand,

Die gij geliefd, als 't lied der nachtegalen,
Die gij geliefd als 's Meesters luiden zang!...
O! Meester! 't Zwellend hert wil duizend maal herhalen
Hoe lief ge ons zijt! O! Meester! Leef nog lang!

Als ik al die hulde herdenk, en de officiëele waardeering die, in de laatste dagen niet onbetuigd bleef voor u, daar zwelt een preutschheid in mijn hert, omdat ik hier zoovele, zoovele zie veranderen!

[p. 199]

Mijn Eerweerde Heer en Meester, wat heeft die gloriedood van zaliger Guido Gezelle toch veel vooroordeel versmoord in onze gemoederen, ook in die officiëele wereld, die te allen tijde te laat komt, waar de kunst beloond, 't genie gekroond dient te worden!

Wat heeft de naam van uwen grooten Meester als bij tooverslag toch veel grafsteenen weggewenteld, die daar in Vlaanderen geworpen lagen, door moedwillige handen, op onze verdienstelijkste mannen, op onzen zuiversten roem?!

Gode moge 't gedankt worden, dat wij dat zoete oogenblik hebben beleefd u te zien rijzen op 't officiëele standbeeld! Gij groote Standvlaming, zult met eere, en meer dan de anderen, de lauwers rond den schedel dragen! Doctor en lid der Vlaamsche Taalkamer! 't Moge u gejond zijn van gansch het denkend en voelend Vaderland! 't Moge ons uw roem hooger doen schatten, uw liefde hooger doen dragen! 't Moge ons nog gelden een goed aantal prozaliederen van den geliefden

HEER EN MEESTER HUGO VERRIEST.

Vilvoorde.

Aran Burfs.