De groene linde. Jaargang 2

Zoo ging de dag!...

And a feeling of sadness comes o'er me
That my soul cannot resist.
Longfellow.

Zoo ging de droeve najaarsdag stilaan
voorbij... voorbij... in 't immer gaan der dagen,
die al mijn droomen, al mijn ijdele waan
naar de offersteen van 't dood verleden dragen.

Het regent... en daar zucht een bange klagen
bij poozen door de dorre, doodsche blaan;
en langzaam komt in 't vale lichtvervagen
een waas van treurnis over mij gegaan.

Zoo drijven... drijven... onder 's Hemels hal
die eenig eindelooze dagen-reken
voorbij gelijk een loome wolkenvracht.

De dag is dood... en 'k hoore door den nacht
de huiver-kille regentranen leken.
. . . . . . . . . . . . . . . . .
Alweer een dag die nimmer keeren zal.

Aug. Van Cauwelaert.