De groene linde. Jaargang 2

[p. 75]

Ultima ratio.

Gister, onverwachts, ontmoette ik
'n gewezen studiemaat,
die - na menig ander dwaasheid -
eindlijk nu op trouwen staat.

Daar ik somtijds den hebreeuwschen
Canticum gelezen had,
meende ik, dat 'n vrijersziele
vol geheim gevoelen zat.

En ik vroeg dus - meer of min pro
forma - welk mystiek gedacht,
hem het beeld van zijn dilecta,
meest in petto medebracht.

Hij bekeek me, half verbaasd om
mijn onnoozelheid en sprak,
binst dat hij, met blauwen rook, 'n
turksche sigaret ontstak:

‘Ik beken u geren, dat zij
dom is en - van bij beschouwd -
leelijk, trotsch, verwaand en koppig,
maar...., 't is al gedekt met goud!

Om. K. De Laey.