De groene linde. Jaargang 1

De scheper die..

De scheper die den vallende' avond ducht
Ziet op naar 't bleek verkwijnend zonneleven
En drijft zijn kudde langs de grauwe dreven
Door nevelstilte voort naar 't ver gehucht.

IJlwitte wolken glijden, goudomgeven,
Langs donkre kim, op purpren avondlucht
Van laten naglans rozig, als een vlucht
Van schoone droomen door den nacht verdreven.

Ik schouw het sterven aan van 't avondrood
En overdenk den schoonen dag, - vergaan....
En avondscheemring overspreidt mijn ziel.

't Is me of mij heel iets wonderzoets ontviel
En met de zonneschijn een schoone waan,
Een lieve, blonde droom voor immer vlood.

Felix Rutten.