De groene linde. Jaargang 1

[p. 281]

Moeselpoëzie.

We vulden onze bekers op,

met koelen Moezelwijn

die mierlend uit de flessche gutste

en schuimde, in den maneschijn.

In 't loover van 'n lindeboom,

bij schoten, lijk 'n kind,

dat slapend in z'n wiege ligt,

verzuchtte de zoele wind.

We staken met 'n stouten zwaai

de volle bekers uit

en, nevens ons, in 't natte gras,

versprong er 'n groene puid.

Op 't water van den vijver kwam

'n hagelwitte zwaan,

lijk vóór 'n effen spiegelglas

heur zilvren vlerken slaan.

Ze slierde, langs de linde weg,

in 't zachte schemerlicht

en, diep in onze ziele, liet

'n heimelijk droomgezicht.

Om. K. De Laey.