De groene linde. Jaargang 1

[p. 177]

Paaschklokken.

Nu gaan de klokken hun vrijen gang
In hoogtijgewaad en Paaschkleedije!
‘De Meie! De Meie.....!’
Hun blij gezang,
Hun leutige, lentige klink-klank-klank,
Lijkt jolige harrewarrije.

Met breeden zwier, met breeden zwaai
Zwenken de plooien der bronzen kleedije.
‘De Meie! De Meie.....!’
De lentende boomen, stugge en taai
Ontvangen met mildig kruingewaai
Die zilveren tintamarije!......

De klokken! De klokken, groot en klein,
Nu los en ontdaan van de boetepije,
Overstrooien met rozemarijn
Het blije gewaad der Meie.

De klokken kwamen van Rome terug
En zingen met reiner ziele:
‘We vielen, we vielen!....
O, Heere Christ!....
En thans, en thans, -
Uw eere en uw werk en uw glorie is 't, -
Thans wijden wij den zonneglans
Tot blijde lente, tot blijden dans!.....’
De boomen en schroomen niet langer meer
De dagen, de tragen, van 't winterweêr,
Noch blijven ze stom en stugge!.....

[p. 178]

 

De torve zin wil blijder wezen!

 

De groote Waarheid is in 't licht gerezen,

 

In 't zonnig klaar-zijn, dat de Dag verworf!

 

De klokken plengen, luide en lang

 

Ten toren uit hun zegezang,

 

Hun klink-klank-klank,

 

Als blijde bijenvluchten uit den korve!.....

 

 

 

Aran Burfs.

 

Paschen 1904.