De groene linde. Jaargang 1

[p. 10]

Van over ouds.

Kolveniers.

Zeven kolveniers, op reke
lijk de ganzen, langs den boord
van 't vervrozen vestingwater,
stapten, zonder spreken, voort.

't Sneeuwde. Hunne wollen mantels,
over hunnen hals gedraaid,
lagen, zacht lijk hermelijn, met
witte vlokken volgezaaid.

In de verte, laaide 'n wachtvier
met 'n bende ruiters rond,
en de rook sloeg, langs de pooten
van de peerden, in den grond.

Boven uit de dikke wallen,
met gebekte tanden op
lijk 'n zage, stak 'n toren
z'n besneeuwden kegeltop.

Rondom zwierde 'n kavezwarte
kauwe, met 'n schraal geschreeuw,
en de kolveniers verdwenen
in de stilte van den sneeuw.

[p. 11]

Tuischers.

's Avonds late zat 'n koppel
tuischers, met vernesteld haar,
in 'n kelderkroeg te dobblen,
bij 'n koopren kandelaar.

Langs de trappen, lag de baas in
slape en gaapte en uit z'n mond,
leekte 't kwijl lijk keersedruppels,
rekkend nere, naar den grond.

Een der tuischers dronk gedurig
groote teugen brandewijn
en hij knorde grimmig, achter
ieder smete, lijk 'n zwijn.

Door z'n knien gezonken stond hij
rechte, met z'n aangezicht
blinkend in de warme klaarte,
boven 't rozig keerselicht.

Hij bekeek z'n laatste stuivers
en hij gooide met 'n vloek,
z'n gestopte steenen pijp, in
duizend stukken, langs den hoek.

Schutters.

In het gildhof zaten schutters,
onder 't laaiend zonnevier,
rond 'n tafel en zij dronken
groote kroezen schuimend bier.

[p. 12]

 

Hunne koning, die in 't grasperk,

 

lijk 'n reuze, vóór hen stond,

 

uit z'n leedren koker snakte 'n

 

pijl, met roode vleren rond.

 

 

 

En de boge, die gesloten

 

in z'n taaie vuisten zat,

 

trok hij, dat de buigers spanden

 

lijk de hoepels van 'n vat.

 

 

 

In de zwarte schaduwstriepe

 

rond z'n hoed met gespen aan,

 

neep hij dichte 'n ooge toe en

 

mikte en liet de peze gaan.

 

 

 

Al de schutters keken scherrig,

 

hellend over hunnen stoel

 

en de pijl, met roode vleren,

 

zat te daavren, in den doel.

 

 

 

Om. K. De Laey.