't Groot Achterhofken, Beplant ende op nieuw vermeerdert met verscheyden seer stichtelijcke Liedekens
(1664)–Anoniem Groot achter-hofken, 't–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Vande 10. Geboden.1. O Christenen wilt neerstig hooren:
Niemant ten Hemel in kan gaen,
'tEn zy hy weder zy geboren,
En Christus hebbe aengedaen.
2. Den Vader, God den Heer almachtigh,
Brenght self dit nieuwe schepsel voort,
In sijnen Soon, door sijn geest krachtigh:
't Saedt hier van is des levens woordt.
3. Een Mensche dan door dese leere
Krijght d'oogen des verstants verlicht
Soo dat hy siet den glants des Heere,
Als met een ongedeckt gesicht.
4. Geen saeck en acht hy weert te wete,
Dan Christus die daer in hem werckt:
De hooghte, diepte, lenght en breete
Van Christus liefd' hy staegh bemerckt.
5. De hope staet hem voor geschreven
Van d'uytgenomen erffenis:
Hy siet op 'theerlick eeuwigh leven,
'tWelck des geloofs belooningh is.
6. Hy leeft niet meer na 'svleeschs begeren,
| |
[pagina 171]
| |
Gelijck de woeste Wereldt doet:
Hy wil hem langer niet generen
Na d'ydelheydt van sijn gemoedt.
7. Den ouden Mensch, de aertsche leden,
Heeft hy gekruysset en gedoodt:
'tHert sonder handen is besneden,
En van onreynigheydt ontbloot.
8. Het lichaem ende kracht der sonden,
Heeft nu in hem geen overhandt,
Maer hy is van dien dienst ontbonden,
En van dien slaeffelicken bandt.
9. Hoe soud' hy konnen hem begeven
Te gaen, gelijck de Wereldt gaet,
End' aen te trecken 't sondigh leven,
Na dien in hem woont Godes zaedt?
⃰*⃰ 10. Als God bemind' end' uitverkoren
Bewandelt hy de goede pa'en,
Gelijck of hy waer nieuw geboren,
Of uyt de dooden opgestaen.
11. Want hy hem selven is gestorven,
En d'eygen lust begraven heeft:
Een nieuwen aert heeft hy verworven,
Niet hy maer Christus in hem leeft.
12. Hy geeft sijn leden over Gode
Tot wap'nen der gerechtigheydt,
Met vlijt betracht hy Godts gebode,
En werdt door Christus geest geleydt.
13. Barmhertigh, heyligh, en rechtvaerdigh,
Ootmoedigh, matelijck, vreedsaem, soet,
Verdraeghsaem, vriend'lick, goedtaerdigh,
Godtsaligh, langhsaem van gemoedt.
| |
[pagina 172]
| |
14. Hem gevende tot goede wercken,
En tot gebou van Godes huys,
'tGeloof door liefd' hy soeckt te stercken
Volgt Christus na: neemt op sijn kruys.
15. Het voor-schrift van de heyl'ge leere
By hem met trouw gehoorsaemt wert,
Het suyver leven onses Heere
Als een schoon beeldt staet in sijn hert.
16. Daerom sijn dwalingh uyt onweten
En swackheydt daer hy tegen strijdt,
Wil Godt den Vader gansch vergeten,
En niet gedencken t' een'ger tijdt.
17. Wel waer is 't dat hy door het lijden
Seer dickmael moet ten proeve staen,
Maer hier in moet hy hem verblijden
Dat Christus hem is voor gegaen.
18. En wat dat hier hem staet te dragen,
Dat sulcks op veel na niet is waerdt,
Die eere die ten jonghsten dage
Aen hem sal sijn geopenbaert.
19. En midd'ler tijdt heeft sijn gewisse
Een troost die alles overwint:
Sijn hert geeft hem getuygenisse
Dat Godt om Christus hem bemindt.
20. Och Heer wilt doch de reuckeloose
Vertoonen hare droev' elendt:
Ruckt wegh den Mensche uyt het boose
En maeckt haer uwe wet bekent.
21. Die haer dienstbaerheydt nu mercken,
End' houden uwe wet voor goedt,
Verlost haer dat sy niet en wercken
Dat strijdigh is met haer gemoedt.
| |
[pagina 173]
| |
22. Geeft dat haer langer niet doe suchten
De sware wet van hare le'en,
Maer dat sy door 't gestadigh duchten,
Tot liefde mogen voorwaert tre'en.
23. Die nu beginnen eerst te bloeyen
En die noch zijn als Kind'ren teer,
Vergunt haer dat sy mogen groeyen,
En krijgen wasdom meer en meer:
24. Die nu veel hebben toegenomen,
En Mannelijck verwinnen 't quaedt
Geeft dat sy noch al naerder komen
Des Heere Christus volle maet,
25. Op dat de Zielen zijnd' herschapen
En met den heyl'gen geest gepaert,
De lichamen na hart ontslapen,
Oock werden wederom gebaert,
26. Niet met haer eerste standts gebreken,
Maer door een Goddelijcke kracht,
Met Christus lichaem vergeleken,
En tot een Hemelsch eer gebracht.
|
|