't Groot Achterhofken, Beplant ende op nieuw vermeerdert met verscheyden seer stichtelijcke Liedekens
(1664)–Anoniem Groot achter-hofken, 't–
Auteursrechtvrij
[pagina 160]
| |
Stemme: De Mensch wiens hert.1. DE Mensch die nu het oogh heeft recht besneen,
En altijdt weydt in Goddlijcke reen,
Is al 't ydel dat hy siet,
In sijn hert een groot verdriet,
Want hy weet dat lust der oogen Godes straffe doet verwerven,
En in 't eynde 't eeuwigh sterven.
Ga naar margenoot+2. Want door het oogh ontfanght men 't goedt en quaedt,
Wanneer men dan, door sijn gesicht in laet,
Schoon vertoogh van 'sWerelts schijn,
(Wiens vreught altijdt loopt op pijn);
Dan soo wordt het hert begerigh, na het geen het oogh beschouden,
Als men siet aen vele ouden.
Ga naar margenoot+3. Wierd David niet onsteecken door het oogh,
Wanneer hy Barsaba sach van het hoogh,
Dies ist billick dat de Mensch,
't Oogh nu slaet na Godes wensch,
Op sijn Heer en Hemels Koningh, en sijn Goddelijcke boecken,
Om daer sijn vermaeckt te soecken.
| |
[pagina 161]
| |
4. Dan wordt die Mensch te recht door Godt geteelt,
En draeght alsoo op d'aerd het Godlijck beeldt,
't Oogh gebruyckt hy naer Gods wil,
En houdt sijn gedachten stil,
Om die stralen heen te senden, daerse moeten ende moogen,
Met die Goddelijcke oogen.
5. O Saligh! hy die soo een oogh behouwt,
't Welck niet en doet als Godes gonst beschouwt,
En altijdt waer dat hy gaet,
Waer hy sit, of waer hy staet,
Sijn gedachten komt te voeden, met het geen hem Godt wil geven,
't Eeuwigh sien, en met hem leven.
|
|