't Groot Achterhofken, Beplant ende op nieuw vermeerdert met verscheyden seer stichtelijcke Liedekens
(1664)–Anoniem Groot achter-hofken, 't–
Auteursrechtvrij
[pagina 130]
| |
Zang: Repicavan.1. ACh! wat grootsheid
Verbeeld sich Menschen brein!
Wen 't oordeel, blint van waan en losen schijn,
Den Mensch, op aard, geluckig acht te zijn,
Door schatten, eer' en wel-lust, die quel-lust
Voort-teelen, steeds omringht van moeit' en pijn.
't Verstand, bedrogen
Door glimp der logen,
Keurt gisst, Medicijn.
2. Schoon vertoogen
Van sichtbaar heyl bekoort,
Ons' oog: men draaft, door liefd' en lust gespoort,
't Genieten na: de hoop stuuwt d'yver voort.
Maar vaak vindt m'in het herte, met smerte,
't Geen 'sWereldts vreughd' al ons vermaak verstoort.
O daar de sinnen
't Verganklijck minnen,
Breeckt Gods heyl niet voort.
| |
[pagina 131]
| |
3. Laas! wats't eynde
Van 'sMenschen moeit 'en vlijt?
Het snel verloop van 's levens korten tijdt,
(Dat los en bros, als rook daar hene glijt.)
Stelt al des herten poogen, bedroogen,
Het schijn goed noit voor ramp de Ziel bevrijdt.
Die in dit leven
Wordt hoog verheven,
Staat ten doel der nijt.
4. 'k Sie de Wereldt,
Door 't twist vuur, in een brandt
Van wis verderf' niets blijft in duurbre standt
Als 't quaat, dat ergt, en sterk neemt d'overhandt.
Deught schijnt veracht; de zeden, vertreeden:
Godloosheit heerscht, als Koninginn', in't landt.
'tGodtvruchtig leeven
Wort uyt gedreven,
Door het onverstandt.
5. Ach! waer vind ick
De rust voor mijn gemoed?
By Godt de Bron van 't ware heyl en goet,
Wat middel om te smaken 't soetste soet?
| |
[pagina 132]
| |
Der sonde gants af sterven, en derven
Al wat voor't vleesch gekeurt wort soet en vroed.
't Onsondig leven
Kan waarlijk geven,
Rust in ons gemoedt.
6. Eeuwig wesen,
Dat alles naakt doorsiet:
Hebt ghy mijn hert geheel in u gebiedt?
Gun dat mijn Ziel 't gemeen verderf ontvlied:
'k Soek ernstig op u wetten te letten,
Ach! laat my doch in 'sWerelds dwaalweg niet,
Door lust gevangen,
Aan dooling hangen,
Tot eeuwig verdriet.
|
|