't Groot Achterhofken, Beplant ende op nieuw vermeerdert met verscheyden seer stichtelijcke Liedekens
(1664)–Anoniem Groot achter-hofken, 't–
AuteursrechtvrijStemme: Van den 91. Psalm.1. DOor het geloove siet den Mensch,
Ga naar margenoot+Dat hy sal moeten sterven,
Sal hy al na sijn 's harten wensch
't Gewenste leven erven,
Het leven dat soo heerlijck zy,
Soo vreughdigh en on-endigh,
| |
[pagina 39]
| |
Dat al ons vreughd' wel lijckt daer by
Rampsaligh en ellendigh.
2. Hoe sietmen dan noch voor de dood
Den Mensch soo vreeslijck vresen,
Sou 't wel door schrick van pijn of noot
Of voor sijn rechter wesen?
Of is hy aen de Wereldt vast?
Daer op dat hy wil bouwen,
En daerom niet op 't Hemels past,
Of Godt niet derf betrouwen.
3. Wie dat de dood door't lijen schroomt
Sijn schromen kan niet helpen:
Maer sal als sijn gerucht maer koomt,
Te meer sijn hert bestelpen.
Wie 't lije dat hy lijen moet,
Kan met gedult aflijen,Ga naar margenoot+
Sal hem in 't lijen hoe verwoet,
Noch selfs in 't eynd' verblijen.
4. Hebt ghy u boodschap wel gedaen
Die u Godt heeft bevolen,
Gaet dan gerust maer op hem aen:
Want soo ghy vreest, 't is dolen,
Gebreeckter yets, en ist u leedt,Ga naar margenoot+
U rechter wil vergeven,
Maer wie zijn wet met voeten treedt,
Magh voor sijn straf wel beven.
5. Zijt ghy met s'Werelts liefd' besmetGa naar margenoot+
Soo siet wel uyt u oogen,
Die daer op sijn betrouwen set:
Die werdt van haer bedrogen,Ga naar margenoot+
Vertrouwt u Godt u trouste Heer
Wilt eygen wil bedelven,Ga naar margenoot+
Ten schort aen hem doch nimmermeerGa naar margenoot+
Schort het niet aen u selven.
6. Waer Gode door 't geloof in 't hert
| |
[pagina 40]
| |
Sijn woningh heeft genomen,
Daer janckt men na de doodt met smert
Wanneer dat hy sal komen,
Geen dingh en baert hem meerder pijn
Ga naar margenoot+Dan dat hy dus moet swerven,
En Godes vriendelijck aenschijn,
Soo langhe noch moet derven.
7. Of isser yets dat hem verweckt,
Om hier noch wat te woonen,
Ga naar margenoot+Dats liefd' die tot sijn nasten streckt,
Of voor sijn Godt te toonen,
Een recht oprecht hartlijck wee-klagh,
Van sijn bedreven sonden,
En dan mocht tot sijn laetste dagh,
Onstraff'lijck zijn bevonden.
P.I. |
|