't Groot Achterhofken, Beplant ende op nieuw vermeerdert met verscheyden seer stichtelijcke Liedekens

Noch een ander Liedeken,

Op de voorgaende wijse.

1. KAn Godts lanckmoedigheydt,⁺
Noch wat hy u toeseydt,
Door sijn grond'loose zegen,
U aerdtsche stenigh hart
In 's Wereldts net verwart
Hier nimmermeer bewegen?

2. Soo siet eens hoe verwoet,⁺

Dat hy den geen verdoet,
Die hem noydt wilden hooren,
Maer tegen recht en reen,
Hier al sijn goedighe'en,
In haer wellust versmoren.

3. Gaet dan sijn straf noch min,

U hart noch Ziele in.

+ Rom.2.4.

+ Rom.2.8.

[p. 38]

 

Maer leeft ghy al u selven,

 

Soo sal u onverdaght,

 

⁺Als die Godts raet veracht:

 

Het ongeluck bedelven.

 

4. Want als sijn liefd' in haet,

 

Verkeert en omme slaet:

 

Sal hy zijn vyer-schaer spannen,

 

En met zijn straffe hand,

 

U uyt het goede landt,

 

⁺Als 't snoode kaf uytwannen.

 

5. O! ongelijcke lodt,

 

Ver-eent te sijn met Godt;

 

Wiens goedheydt sonder end' is,

 

Of met de Wereld snoodt:

 

⁺Wiens uytgangh dat de doodt

 

⁺Vol jammer en ellend' is.

 

6. Waer in wy zijn veraert,

 

Ons doch Heer wederbaert,

 

Op dat wy mogen veyligh,

 

⁺Eens keeren weer tot dy,

 

Daer 't al in vreughde zy:

 

Oprecht volmaeckt en heyligh.

P.I.

+ Luce 1.30.

+ Matt.3.12.

+ Rom.8.6.

+ 1 Ioh.2.17.

+ Psal.16.12.