Den groten zee-held Paul Jonas

Een Nieuw Lied, gemaakt op de vrolyke Matrosen, hoe gemaklyk zy haer geld verdienen en hoe plaisierig zy het weer verteeren met de Hoertjes.

Op de wijs: Van een France minnewet.

Wel wat vreugd ziet men gebeuren?
Door ons heele Nederland:
De Vlaggen ziet men u uithangen,
In Wees-huisen heel plaisant:
Hondert Gulden kunje krygen,
En gekleed als een Matroos,
Ionkman staet niet lang te dreigen,
Wilt maer maken een accoort.

[p. 68]

 

De Trommel hoort men nu roeren,

 

Al in de schone stad Rotterdam;

 

Wilt niet langer staan te loeren,

 

Werft u en maakt u maar an:

 

’t Zy voor Matrosen of Soldaten,

 

Om te varen al op Zee:

 

Wilt de hoeren maar verlaten,

 

Gy kont se doch niet nemen mee.

 

Ionkmans wilt niet langer werken,

 

Maar gaan Varen heel plaisant,

 

Om de Zee wat te versterken,

 

Tot vreugde van ons Nederland,

 

Dan sal de Koopmanschap weer bloeijen

 

En ons Land floreren gaan,

 

Ionkmans wilt u maar wat spoeijen,

 

En neemt Hondert-gulden aan.

 

’t Is beter in de Vreugd te leven,

 

Al is het maar een korten tijd:

 

Als altijd geplaagt te wesen,

 

Met veel zwaren arrebeyt.

 

Wy kunnen lustig zwieren,

 

So lang als Geld maar duurt,

 

Met mooije meysjes wat plaisieren,

 

Ionkmans daarom niet en treurt.

 

Het is zomtijds voor Ses maanden,

 

Dat wy blyven op de Zee;

 

Dat kunt gy wel houden staande,

 

Ey doet maar een Reysje mee;

 

Daar wort nu veel Geld gegeven,

 

In ons heele Nederland,

 

Wilt niet schrikken ofte beven,

 

Maar met frisschen moed constant,

 

Gaan stryden tegen de Vianden,

[p. 69]

 

En de Rovers op de vloed,

 

Om te krygen in ons handen:

 

Tot vreugde van ons holland soet.

 

’t Zy dan Turken of Barbaren,

 

Wy al met een frisschen moet,

 

Die kunnen ons niet vervaren,

 

Wagen dan ons Lijf en bloed.

 

Als wy weer t’huis komen gevaren,

 

Brengen dan ons Geldtje mee;

 

Van de wilde woeste baren,

 

Dat verdiend is op de Zee;

 

Dat gaan wy dan mede deelen,

 

Aan de hoertjes van ’t Vaderland;

 

Wy weten met ons lief te spelen,

 

En houden van een Varens quant.

 

Als ons Geld is van een kant,

 

De oude weg die is noch open:

 

Wy gaan Varen zeer constant,

 

Want ziet het eens hondert malen:

 

Die gevaren heeft doet het weer,

 

Daar is niet beter Geld te sparen,

 

Als men doet al op de Zee.