Den groten zee-held Paul Jonas
(1785)–Anoniem Groten zee-held Paul Jonas, Den–
Auteursrechtvrij
[pagina 65]
| |
Op een aangename wys.
Wel wat is daer beter Leven,
Als te wesen een Soldaet?
Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laet:
So leven wy altoos in de weelde.
Maer ik had noit meer plaisier,
Als toen ik wierd een Mus-quettier.
Mijn eerste Garnisoen wilt weten,
Dat was Breeda die schone Stad:
Waer dat ik veel vermaek in had,
Voor namentlijk by de Breedase meysjes:
Maer de vreugd was haest gedaen,
Doen wy moesten Marcheren gaen.
Doen sag men de meysjes schreijen,
Om dat wy moesten vertrekken gaen:
Want zy waren zwaer belaen,
Verscheiden met haer dikke lichaem,
En zy maekten een droef getier,
Jonkmans komt gy niet weer hier?
Wy zeiden alderliefste meysjes,
Gy krygt hier Soldaten weer,
Om te doen naer u begeer:
Want zy dragen de zelfde zabels,
| |
[pagina 66]
| |
Om te steken u een keer,
Dat de Meisjes doet geen seer.
My dunkt ik hoor ’t muziek al rasen,
Al in de schone Stad Nameur,
Daer sullen wy Leven sonder getreur:
Waer de Waal-innetjes lustig zwieren,
En dat by Dagen en Nagt,
Voldoen haer lust met ons kragt.
Soldaatjes wilt ’er u Ransel pakken,
Den tijd die nadert wy gaen heen,
Mooije meysjes maekt maer geen geween:
Wy en kunnen niet by u blyven,
Het zijn Ordres van den Staat,
Wees daerom op ons niet quaet.
Weest vrolyk trouwe Kammeraten,
Wy komen al in de Waelsche kust,
Stelt u jonk hert maer gerust:
Daer is ’t heel goed koop Leven,
Met ons Geld maken plaisier,
En Drinken Wijn en Bier.
Op ons Reis wy vrolijk zingen,
Speelen op Trommels en op fluit,
Maken so een zoet geluid:
Ons Majoor die ryd te Paerd,
En wy Soldaetjes allegaer,
Wy volgen achter naer.
Al in Nameur ons Garnisoen,
Staen dan de meisjes aen de Poort,
Zy spreken meenig vriendelijk woord,
En gaven ons so minnelijk lonkjes,
Ons heet dat scheen door ’t minnevier,
Ja heel te versmagten schier.
Hoe kan het Leven beter wesen?
Want wy hebben ’t na ons begeer,
| |
[pagina 67]
| |
Gekleed gelijk een Heer,
Daer toe so veele jonge Meysjes,
Die wy hebben tot gerief.
Want zy hebben Soldaten lief.
Al met verlof wy nu treden,
Al weder na ons Holland schoon:
Die Meysjes spannen doch de kroon,
Dat zijn so die wy sullen Trouwen,
Want boven alle Landen schoon,
Spand Holland de Oranje kroon.
Die dit Liedje heeft Gesongen,
Het was een knaepjen uit den Haeg,
Hy zag de Meysjes heel wat graeg:
Hy heeft dit Liedje op gaen maken.
Al uit zijn hoofd en minne-gloed,
Want hy was vol Soldaten-gloed.
|
|