Den groten zee-held Paul Jonas
(1785)–Anoniem Groten zee-held Paul Jonas, Den–
AuteursrechtvrijOp een aardige Wys.
1.
Moeder geef my eenen Man,
Die mijn de tijd verdryven kan,
Ho ho laet ’t maer varen,
Oro fiebaloro.
2.
Ach Dochter gy bent veel te klein,
Gy slaept noch wel een Jaer allein:
Ho ho laet ’t maer varen,
Oro fiebaloro.
3.
Zy zeggen zy moet in de kraem,
Wel wie sal dan voor Vader staen?
Ho ho laet ’t maer varen,
Oro fiebaloro.
4.
Ik zie de Vader voor my staen,
Ik durf geen bruin oog op slaen:
| |
[pagina 58]
| |
Ho ho laet ’t maer varen,
Oro fiebaloro.
5.
Durf gy ’er geen bruin oog opslaen?
Gy durfde wel met hem na bed toe gaen:
Ho ho, laet ’t maer varen,
Oro fiebaloro.
6.
Wel moeder op ’t Bed is ’t niet geschiet:
Het is geschiet in ’t lange Riet,
Ho ho, laet ’t maer varen,
Oro fiebaloro.
7.
Het Riet was lang en ik was kort,
En mijn Rokje wat opgeschort:
Ho ho, laet ’t maer varen,
Oro fiebaloro.
8.
Wel Dochter wat was ’t voor een Man?
Die u nu al bekoren kan?
Ho ho, laet ’t maer varen,
Oro fiebaloro.
9.
Wel Moeder het was een Schippers-gast,
Hy maekt zijn broek met een quispel vast;
Ho ho, laet ’t maer varen,
Oro fiebaloro.
10.
En ach Moeder ’t was een Hovenier,
Hy speeld altijd met zijne Lier:
Ho ho, laet ’t maer varen,
Oro fiebaloro.
| |
[pagina 59]
| |
11.
Na negen Maenden en een dach,
Dat schoon Kind in haer Kraem-bed lach:
Ho ho, laet ’t maer varen,
Oro fiebaloro.
12.
Het Kalf kreeg daer een jong Kind,
Ziet dat ghy nu de Vader vind:
Ho ho, laet ’t maer varen,
Oro fiebaloro.
|
|