Den groten zee-held Paul Jonas
(1785)–Anoniem Groten zee-held Paul Jonas, Den–
AuteursrechtvrijStem: Die van Abraham wil horen.Aanhoor eens Vrienden waerdig,
Wat dat ’er is geschiet:
Een stuk aenmerkens waerdig,
Staet hier al in dit Lied:
’t Geen binnen Utrecht is geschiet,
Gebeurt neem het dog aen,
Gy sult seker en gewis,
Daer van verwondert staen.
| |
[pagina 60]
| |
Buyten Utrecht daar wone,
Rijke Lieden dit onthoud;
Die hadden een eenig Zone,
Van drie Iaren oud:
Al op een Hof-steed groot,
Woonden zy met plaisier,
Maar laas een droeve noot,
Quam haar genaken hier.
Haar lief en waarde Zone,
Wierd haar ontstolen snoot,
Daar kost geen zwaarder hone:
Voor haar zijn also groot,
Men vraagd en Reist als weegs,
Weeken en Maanden dan,
Maar laas al te vergeefs,
Men hem niet vinden kan.
Dit kind moest reisen henen,
Al met de Heidens straf:
Wel tien Iaar agter eenen,
Toen zich hy van haar af,
Door al die ongemak:
Met slagen en verdriet,
En in zig zelven sprak,
Het zijn mijn Ouders.
’k Zal nu gaan dolen heden,
Ik ben geen Heidens kind:
Zoeken in alle steden,
Of ik mijn Ouders vind;mijn
Want ik heb wel gehoort,
Al van een Bedelaar,
Die my vertelde voort,
Dat ik gestolen waar.
Dien bloed ging dan heenen,
Met droefheyt zwaar belaan,
| |
[pagina 61]
| |
Niet verre van de stad Weenen,
In Duytsland wilt verstaen,
Daer klaegde hy zijn nood:
Aen den Heer op de weg,
Die gaf hem Geld en Brood,
En wees hem so te regt.
Hy dwaelde so twee Iaren,
In steden en op ’t Land,
Maer zijn Ouders voorwaren,
Hy nergens niet en vant:
Ten lest so komt hy gaen,
Toe Utrecht by de Poort,
En spreekt een Schipper aen,
Om mee te varen voort.
Zijn Vader was voorwaren,
Op die tyd in de Schuyt,
Om naer Amsterdam te varen,
Die sprak daer overluyt;
Schipper neem hem maer mee,
’k Zal u daer voor voldoen,
Komt Ionge hier is een stee,
Wilt u van ’t Land maer spoen.
De Schuyt ging daer aen ’t varen,
Dese Heer sprak wel gy quant,
Hoe oud bent gy van Iaren?
Van waer komt gy geland:
Och dat en weet ik niet!
Sprak desen Iongen rat,
Ik ken tot mijn verdriet,
Geen Ouders nog geen Stad.
Ik ben voorwaer gestolen,
Al van mijn Ouders bloot,
Ik meen so lang te dolen,
Na haer tot aen de Dood!
| |
[pagina 62]
| |
Want het staet mijn veur,
Dat ik was in de Rouw;
En voor mijn Ouders deur,
Wierd weg genomen gouw.
Dien Heer ontsette zeere,
Zijn hart begon te slaen;
Och mijn kind jong en teere,
Die is ook so verraen;
Doe het was in den Rouw,
Over mijn Zuster zwaer,
Zo stolen zy ’t ontrouw,
En ’t was nog geen drie Iaer.
En so een moest hy wesen,
Een borst omtrent als gy:
Van vyftien Iaer by desen,
Mijn bloed verandert my;
Ionkman zeg my nog wat,
Dat u heugt ’t een of ’t aer:
Ik weet zey hy ik had,
Een Lam my volgen naer.
O Heer hier komt nu voren!
Mijn eigen Vlees en bloed,
Toen hy van ’t Lam quam horen,
Zo zey hy met ’en spoet:
Mijn Kind had ook een Lam,
En was daer mee heel blyd,
’k Voer mee na Amsterdam,
Toen ik hem miste ziet.
Komt trekt met een gezwinden,
U Kous en Schoenen uyt,
Ik sal een Teeken vinden,
Sprak hy daer overluyt:
Mijn Kind zijn kleine teen,
Is af gezworen haer,
| |
[pagina 63]
| |
En boven aen zijn Been,
Staet ook een Moerbey zwaer.
Toen desen Iongen hoorde,
Die Teekens spreken daer,
Ag Vader lief die woorden!
Beduiden my heel klaer:
Dat ik u Kind dan zyt,
Viel hem om den hals ras,
Geen Menschen so verblyd,
Als Vader en Zoon was.
Die in de schuyt dan waren,
Zagen dees Teekens klaer,
Ach wilt niet verder varen!
Zey hy tot de Schipper daer:
Zet ons aen ’t Land maer,
De Vragt gy dubbelt wind,
’k Moet na mijn huis nu gaen,
Met mijn gevonden Kind.
Geen vreugd was so te noemen,
Als dees Vader en Kind:
Zijn t’samen thuis gekomen,
Denkt hoe de Moeder waer:
Die daer haer lieve Kind,
Doe sag met so een vreugd,
Zoon blydschap men nooit vind,
Dat so een Mensch verheugt.
|
|