Den groten zee-held Paul Jonas

Een nieuw Lied.

Op een aangename Wys.

Laest doe Phielis lag te dromen,
By haer Wol en graesde Vee:
Docht zy dat zy was gekomen,
Op een Eyland aen de Zee;
Daer Leander haer verliet,
En voor eeuwig van haer vliet,
Zy was bedrukt en klaegde ziet.

[p. 56]

 

Bedroeft in ’t binnenste van haer Ziel.

 

2.

 

Is ’t niet beter dat ik serf,

 

Door u ontrouwelose hand,

 

Eer mijn de min geheel doorkerf:

 

Eer my de Wolf verscheurt op het land;

 

Of laet gy mijn voor eeuwig hier,

 

Voor een prooi van Leeuw of Stier?

 

Die mijn hier in mijn bloed versmag,

 

Een eeuwig hier begraven lag.

 

3.

 

Waerom heeft gy mijn geroepen,

 

Uyt mijn Ouders arme hut,

 

Daer gy stil voorby quam sluipen,

 

En heeft mijn van haer weg gerukt:

 

En zwoer dat gy mijn noit verlaten zou,

 

Hier in ’t naerste van ’t wout;

 

Maer denkt u eeden zijn om niet;

 

Gedenk dat God alles hoort en ziet.

 

4.

 

Waer zijt gy Troulosen?

 

Kieser van ’t vreemde Pad,

 

Zeg wat weg heeft hy gekosen,

 

Zeg mijn waer gy hene gaet?

 

Kom dan doorsteekt mijn blanke borst,

 

Daer u hert en Ziel na dorst,

 

Ik treed gewillig de wereld af,

 

En dael hier in ’t duister Graf.

 

5.

 

Terwyl zy dus lag te dromen,

 

Dogt zy zag een Monster staen,

 

Dat na haer toe sou komen,

 

Met so was haer slaep gedaen,

[p. 57]

 

Zy was verschrikt en beefde schier,

 

Door ’t aensien van ’t vreeslijk dier:

 

Maer zy verstoute haer gemoed,

 

En voelde een ander minne-gloed.