De nieuwe Hollandsen Boots-gesel, Ofte Bataviers helden-stuk


Oost-Indische Venus-Liedt. Te Vlissingen leyt een Jacht bereyt, Om na Oost-Jndien toe te varen, Daer op so rust een Cupido, En speelt op sijn vergulde snaren.
[pagina 80]
O Cupido kleyn Venus wigt, Hoe klincken u vergulde snaren, Zy zijn gekrult in hare schoot Hoe genoeglijck is 't daer in te varen. De eerste maegt die daer na vraegt, My dagt ick sag de duynen blincken, Het was het Eylandt van de Vrou, Van vreugt deed zy mijn jonghert sincken. Wat mach het voor een eylandt zijn: Wat mag het voor een Eylandt wesen, Het was een Eylandt van de vrouw, Dat door de minnaer wert gepresen. De Maen die scheen, De Zon verdween, Het zijn de sterren die ons lichten, De mast aen stucken de spriet aen twee, En noch en wilden wy niet zwichten. Aen de Caep Hoorn wilt verstaen, Daer de Meysjes dagelijcks verkeeren: Al in het huys de blaeuwe Haen, Daer de wijse staeg konversere. Als wy dan komen in 't Jndjes Lant, Hoe lustigh willen wy dan ageren, Des morgens te vry buyten gaen, Tegens de Swarte schermutseeren. Als wy dan komen in 't Vaderlant, Hoe lustig willen wy dan zwieren Des morgens in den brandewijn, En daeg'lijcks in goede bieren. Adieu gy Uytrechtse Meysjes al, En wilt dit Liedtjen wel gedencken, Maer wy en scheyden noch niet van hier, Een glaesjen willen wy eerst drincken.