De groote nieuwe Hollandsche boots-gezel, ofte Bataviers helden-stuk, zynde een groot deel vermeerderd en dat met de vermakelykste melodye en min-gezangen

Een Afscheid-Lied van een Jonkman, die na Oost-Indien ging en van zyn Liefste een Minnelyk Afscheid nam.

Op een aangenaame Vois.

Aurora brengt den klaren Dag,
Ryst op myn Lief wilt wekken,
Want ik moet Vertrek-

[p. 65]

 

ken,

 

Hier baat geen Geklag,

 

De Ligter leid wilt hooren,

 

Aan den Boom met vlyt,

 

Komt brengt myn aan den Tooren,

 

't Js nu mooytjes Tyd,

 

Weend niet meer weest Verblyd.

 

 

 

Hoe zou ik konnen zyn Verblyd,

 

Daar gy gaat heenen Zwerven,

 

God weet hoe meenigwerven,

 

Naast de Dood gy zyt,

 

Men zal u moeten miszen,

 

Mogelyk komt de Dood,

 

Men smyt u voor de Viszen,

 

Dan Leef ik in Nood,

 

Jn Angst en Droefheid grot.

 

 

 

De Dood die volgt ons overal,

 

Niemand is hier Gezeten,

 

Die van te vooren kan weten,

 

Waar hy Sterven zal,

 

't Js altyd droevig Scheiden,

 

Lief gunt my maar een Bee,

 

Dat ik u mag Geleiden,

 

Door de woeste Zee,

 

Lief laat ik Varen mee.

 

 

 

Schoon Kind dat voor u niet en past,

 

Dat gyt zoud door de Baren,

 

Naar Oost-Jnje Varen,

 

daar de Peper Wast:

 

Myn Lief houd op van Klagen,

 

Droogt u Tranen Vloed,

 

Gy zult in korte Dagen,

 

Door een Brief vol Moed,

 

Van myn worden Gegroet.

 

 

 

Schoon Kind als 't anders niet wezen kan,

 

Zo wil u God Behoeden,

 

Op Nepthunis Vloeden,

 

Draagt u als een Man:

 

Boreas laat zyn Winden

 

Blazen na u Zin,

 

Dat gy Havens meugt vinden,

 

Daar gy na u Zin,

 

Haast hoopt te komen in.

 

 

 

Jk hoop wy vinden nog wel een Rhee,

 

Maar eerst moeten wy Zeilen,

 

Wel drie Duizend Mylen,

 

En zes Honderd mee,

 

Dan varen wy met Lusten,

 

Al van Batavia,

 

Na d'een of d'andere Kusten,

 

Met ons Schepen dra,

 

Na 't Goudryk Asia.

 

 

 

Zoet Lief als gy komt in 't Warme Land,

 

Zo wilt u niet Vermengen,

 

Met die zwarte Krengen,

 

Of gy raakt van kant,

 

Haar Oogen vol van Lonken,

 

Zy zoeken een blank Gezel,

 

Het zyn maar geile Vonken,

 

Met haar bruine Vel,

 

Zy gelyken de Drommel wel.

 

 

 

Zoete Lief Leeft dog na myn Bevel,

 

Laat Dob-

[p. 66]

 

belen en Speelen,

 

Vegten en Krakelen,

 

Leeft dog niet Rebel:

 

Begeef u niet tot Zuipen,

 

Gelyk een Dronkaard doed,

 

Die als een Zwyn gaat kruipen,

 

Jn den Drek hy Vroet,

 

Verteerd alzo zyn Goed.

 

 

 

Jk zal my dragen hups en koen,

 

Wilt u betraande Oogen,

 

Zoete Lief afdrogen,

 

En voor 't laatst een Zoen,

 

Myn Lief wilt zorg dragen,

 

Voor uw Maagdom fris,

 

Een Dief zal nooit mishagen,

 

Dat hy steeld de Vis,

 

die nooit Vergalt en is.