De groote nieuwe Hollandsche boots-gezel, ofte Bataviers helden-stuk, zynde een groot deel vermeerderd en dat met de vermakelykste melodye en min-gezangen


Een t'Zamenspraak, tusschen een Jonkman en een Dogter.
Op een aangename Vois. ô! Wrede stuursze Maagd, Hoe zyn verkeerd u Zinnen, Dat gy geen Liefde draagd, Aan een die u plagt te Beminnen, Dat gy nu van myn vlugt, Als ik u Liefde toon, Om u is dat ik Zugt, Js dat voor mynen Loon. ô! Wreede Min Godin, Om u zo moet ik Sterven; Want gy veragt myn Min, Zal u een ander erven; Philis en doed dat niet, Want ik ley zulken Pyn, Gelyk gy nu wel ziet, Jk nooit Gezont kan zyn. Waar is helaas den Tyd, Als gy myn plagt te schenken, U trouwe Genegentheid, Wilt daar maar eens om denken: Hoe gy myn Ziel doorwond, Jn 't midden van myn Hert, Dat een Kusje aan u Mond, My nu geweigerd werd.
[pagina 48]
Jk had dat nooit gedagt, Wanneer ik na u Vryden, Dat gy myn Liefde zag, Nooit zou brengen in Lyden, Gy zyt wel Wreed van Zin, Dat gy myn niet en Mind, Daar ik tot u, Godin, Van Herten ben gezint. Jk heb u nooit afgegaan, Of u nooit af geweken, Maar myne Min blyft staan, Duizentmaal meer ontsteken: Waarom myn zo veragt? Waarom myn zo versmaat? En met myn Droefheid Lagt, En elders Liefde draagd. Vaart wel, ô! Schoonste Beeld, Vaart wel, Sturrsze Vriendinne, Gy hebt myn Ziel ontsteld, Door u Geveinsde Zinne, Gy helpt myn Ziel vol Smert, Rukt myn van 't Leven af, Blyft Verborgen in myn Hert, Tot dat ik daal in 't Graf.