Groot Nederland. Jaargang 27

[p. 258]

Verzen

Minneliedjes
I

Ik heb voor u bewaard mijn hart,
Een beetje lach, een beetje smart,
En waar de dagen nu ook gaan
Mijn hart wil 't in een lachen slaan.

Gij zijt, o vrouwen, 't wonder niet,
Maar dat we u schenken 't schoonste lied
Dat liefde en smart voor ons bewaart,
Is wat in ons de helden baart.

Mijn hart is als een stille roze,
geen bloem geheel, maar half nog bot,
Die als uw voet vertrapt haar broze
kelk, dankend lacht om 't menschenlot.

Hier is mijn hart, hier zijn de weelden
Bewierookt als begijnhofbeelden,
Een beetje lach en vele smart...
Maar wie geeft om dit nuchter hart?

[p. 259]

II

Ik zal u nooit geheel mijn liefde zeggen.
Liefde is het woord dat niemand kent.
Wie spreekt van Liefde, Liefde schendt.
Ik vraag u slechts mij 't nooit te zeggen.

III

Lieve liefste van mijn hart,
Waarom zijn weer uwe oogjes nat?
geloof me vrij, dat al die smart
Mijn harte maakt van liefde zat.

Wie schreien kan is liefde waard.
Maar ach, ik heb u slechts bewaard
Een hart dat niet meer schreien kan.
Kom schrei voor ons getweeën dan.

daan f. boens.