Groot Nederland. Jaargang 20



[pagina 186]
Gedichten. ‘Van vage vriendschap’ Op dit mijn vredig Kerstmisfeest Wil 'k dankbaar u gedenken, Die meer dan eens met uwen geest Mijn leven zijt ten troost geweest, Met zachte zielsgeschenken. Gij vreemde, vage twijfelaar, Die mij dit fel-doorleefde jaar Gebracht heeft, en genomen, Mij deert uw kleine levensmoed, Die in den diepen middaggloed Nóg van het licht blijft dróómen. Mij deert het aarzelend gebaar Van uw onrustig handenpaar, Zoo bleek, en blauw-doorweven; Schier al te schoon en broos van lijn Om ooit een sterke steun te zijn In 't moeizaam dadenleven. En toch, hoezeer gij zelve lijdt Om eigen weeke willoosheid, Maar al te vaak beleden, Mij is uw fijne, hooge geest Een onvermoede gids geweest Naar schooner moog'lijkheden. En aan het einde van dit jaar Dat ons gevoerd heeft tot elkaar, Wil ik u stil belijden: Mijn dankbaarheid voor wat ge bracht, Mijn deernis met uw kleine kracht, - Mijn weemoed om ons scheiden. Waldie van Eck.