|
| |
| |
| |
| |
Vlaamsche éénakters.
I.
Sususususut!
Voor Emile Claus.
Personen:
| Uleken. |
Algoet. |
De Ontvanger. |
| Tante. |
Stien. |
Valère. |
| Eduard. |
Honoré. |
Iepliet. |
| De Notaris. |
De Zjuge. |
|
Het tafereel stelt een deftige dorpsherberg voor. Links, voorgrond, een deur. Rechts een vensterraam. Tafeltjes en stoelen hier en daar. Achtergrond, middendak, schenktafel met flesschen, glazen, enz. Tegen den wand, achter de schenktafel, een spiegel tusschen twee tuilen van artificieele bloemen. Links, achtergrond, een deur. Rechts, in den hoek, een ouderwetsche horlogekast.
Bij het opgaan van 't gordijn is Uleken achter de schenktafel bezig met glazen omspoelen en afdrogen.
(met struikelgang door achterdeur links op).
Hoe loat es 't al?
(wringt zich voorover om op de klok te kijken).
Vijf menuten veur den elven, Tante.
(bezorgd).
Vijf menuten veur den elven! Ha, da es oardig da Edewoard hier nog nie 'n es mee den trekker van de pompe. 'K zoe malgré moeten mijn petoaders opzetten. We 'n zillen te noene geen eten hên.
Hij zal wel goan komen, Tante. (Eduard links voorgrond met pomptrekker op). Ha, kijk, da es de moeite weird. (Lacht). Tante kwam zjuust vroagen woar datte bleef. Ze begost al schouw te worden da we van den noene geen eten 'n zoen hên. (Beminnelijk). Daag. Wilt g' iest 'n dreupelken hen?
(knikt haar vriendelijk toe).
Ba joajik.
(spreekt langzaam).
't Es woar. 'K zeije zjuust tegen Ule-
| |
| |
ken: 'k ben verwonderd da Edewoard mee den trekker van de pompe nie 'n komt; 'k zoe malgré moeten mijn petoaders opzetten.
(presenteert Eduard een borrel).
Os 't ou blieft, Edewoard.
Doe-je nie 'n beetse mee? (Uleken steekt eventjes haar lippen aan het glas). Merci. (tot Tante), 'T 'n es mijn schuld niet, Tante; 'k zoe hier al geweest hen, moar 'k hè sitoe tot aan den burgemeesters moete goan veur 'n gote die lekte. (Drinkt zijn glas leeg). Joa, zillen we ne keer goan kijken, Tante?
Joa w'. (Beiden achtergrond af).
(Links op, rookt een pijp; doet druk,)
Haa!.... dag Uleken. Hoe goat 't mee ou?
(vriendelijk).
Ha goed, lijk of ge ziet, meneer de notoaris. En mee ou euk, denke mij. Pak ne stoel en zet ou.
De notaris vliegt onstuimig op Uleken af en tracht haar te omhelzen.
(hem zonder geweld afwerend; fluisterend)
Sususususut! Ge 'n meug niet! Ge 'n meug niet! (Wijst waarschuwend naar deur achtergrond).
(eveneens fluisterend).
Es er belet?
(krachtig hoofdknikkend).
Joa 't. Joa 't.
Tante....! O! as 't moar dàt 'n es! (Vliegt haar weer zoenend aan).
(hem afwerend).
Sususususut! Ge' n meug niet, zeg ik ou. Sususususut! Ge 'n meug niet. Ze zoen 't keunen heuren?
(verwonderd).
Ze....! Es er meer of een Tante dan?
(Laat haar los).
Eduard en Tante, onder elkaar pratend, achtergrond op).
Afin.... dat er nog iets aan moest mankeeren, ge 'n moet het mij moar loate weten, moar 'k peize wel dat 't nou zal hêwen. (Ziet notaris). Dag meneer de notoaris.
Ha, 'k hoop het toch dat 't nou zal hêwen. 'T es toch 'n eeuwig dijngen as ne meinsch geen woater 'n hêt.... Dag meneer de notoaris.
Dag Tante. (plagerig). Koest-e geen woater krijgen, Tante?
Neen ik... en 'k moest malgré mijn petoaders opzetten.
(als boven).
'T zal nou wel goan.... 'k weet ik datte.
| |
| |
(ernstig).
'T es 't hopen e-woar. (achtergrond af).
(tot Eduard)
Zoe je nie nog eentje pakken, Edewoard?
Ha.... eene soldoat 'n vecht niet, zeggen ze. (Uleken schenkt in) Merci. (Drinkt ineens leeg.) Ala tot ziens, Uleken, Meneer de notoaris...
(gaat een eindje met hem mee).
Tot ziens, Edewoard.
(Eduard links af).
Edewoard. (Tot Uleken, na een pauze; plagerig; halfluid) Hahááá....! Hahááá....! Dà was de tweede Tante! (Vliegt op haar af en zoent haar). Nou moe 'k toch euk mijn poart hên!
(hem afwerend).
Sususususust....! Sususususut....! Tante zoe 't heuren!
Nie nie.... sususususut.... sususususuet.... (De Notaris laat haar los).
(links op).
Bonjour, notaire. Dag Uleken.
Uleken, gee mij nen dreupel.
Gee mij euk ienen, Uleken.
(met gewichtigen ernst tot den Zjuge).
Vous n'avez pas rencontré Algoet ce matin?
Je viens de le quitter. Hij zit bij Manse.
Het hij nie gezeid dat hij alhier kwam?
Je dois absolument le voir. (Schertsend). Uleken, hèw mijnen dreupel woarm; 'kome seffens weere.
(ook schertsend).
C'est ça, meneer de notoaris, 'k zal hem op de stove zetten.
Notaris vlug links af.
(met een borrel op een presenteerblad).
Os 't ou b'lieft, meneer de Zjuge.
(zet even haar lippen aan het glas).
Op ou gezondheid, meneer de Zjuge.
(ineens leegdrinkend).
Santé, Uleken. (Hij betaalt meteen).
Merci, meneer de Zjuge.... D'r es hoaste bij, geleuf ik, mee de notoaris.
| |
| |
(geringschattend).
'N beetse van zijnen neuze moaken.... 'n beetse beslag moaken.
'K zoe 't ik wel geleuven. 'T 'n spant er zeker zeudoanig niet.
(als boven).
Ne notoaris die heule doagen tijd hèt om in d' hirbirgen te zitten....! Gee mij nog nen dreupel, Uleken.
(inschenkend).
Os 't ou b'lieft, meneer de Zjuge.
(Vliegt haar plots om den hals)
Uleken!.... Uleken....!
Sususususut!.... Susususususut....! Wa peist-e meneer de Zjuge.... ge 'n meug niet.... ge moet veurzichtig zijn.... Susususust! Tante zoe 't keunen heuren, Sususususut!.... 't Zal alle menuten volk goan binnen komen.
De Zjuge laat haar los.
(Links op. Vuurrood. Stokstijf, met een buikje en stramme armen. Spreekt stotterend en onduidelijk).
Dag meneer de Zjuge. Dag Uleken.
(brabbelend).
Uleken, wilt-e mij nen dreupel bitteren geven?
(tot Stien).
Goe weer hè, Stien?
(als boven).
'N beetse te veel natte, meneer de Zjuge. Nie goed veur de petoaders.
(Uleken proeft even. Stien gaat met zijn borrel zitten).
(insgelijks plaats nemend).
Uleken, gee mij nog 'n dreupelken.
(Stien brabbelt tegen de Zjuge iets onverstaanbaars.
(zich inspannend om iets duidelijker te spreken).
Hoe dat 't stoat mee mijn proces.
(eenigszins onwillig).
Wel.... da ligt doar op zijnen toer te wachten.
(met een presenteerblad).
Os 't ou b'lieft, meneer de Zjuge.
Merci, Uleken. (Betaalt).
(Klinkt met zijn glas tegen dat van de Zjuge aan).
Santus, meneer de Zjuge.
| |
| |
Opnieuw brabbelt Stien iets onverstaanbaars.
Wa zegt-e.... 'K 'n verstoa ou niet.
(zich inspannend).
Of ik ou ne keer 'n menuutsen zoe keunen alleene spreken, meneer de Zjuge.
Over ou proces?.... Keunt ge 't mij hier nie zeggen?
Stien brabbelt onverstaanbaar.
(wijst naar deur achtergrond).
Goa doar in 't koamerken nevens de keuken, meneer de Zjuge.
(met eenigen tegenzin).
Joa moar niet te lang trekken, zille, Stien. (Lacht). Ala, we goan nou ne keer, tribunaal hèwen in 'n hirbirge.
(ook lachend).
Ba joa.... 't es ne keer 'n veranderijnge.
Ge meug gerust zijn, meneer de Zjuge.... 't 'n es moar veur 'n menuutsen. (Beiden achtergrond af).
Pauze. Uleken droogt met een handdoek glazen af achter de schenktafel.
Goe weer, hè! (Komt glimlachend naar Uleken toe).
(steeds afdrogend).
Joa 't.... 't es oprech goe weere. Zet ou 'n beetsen.
(plots Uleken pakkend en zoenend)
Uleken....! Uleken....!
(hem afwerend).
Sususususut.... Susususususut....! Ge 'n meug niet.... ge 'n meug niet.... Sususususut! (Wijst naar achterdeur) 't Es doar volk.
Wie datte?.... Ala toe toe ge wil mij wa konten ophangen.
(Omhelst haar opnieuw).
Sususususut!.... Ge 'n meug niet.... Sususut.... 't es zeker, zeg ik ou! Wacht: 'k zal ou goan kriebelen. 'K weet da ge doar nie tegen 'n keunt. (Kittelt hem geweldig).
(wegspringend).
Huij!.... Huij!.... Ge 'n meug niet! Ge 'n meug niet! Toe, gee mij nen dreupel.
(grappig dreigend).
Ou koest héwen, zille, of anders....
(Doet of ze hem weer gaat kittelen).
(wegspringend).
Huij!.... Ge 'n meug niet!
(links op).
Es mijnen dreupel al goe woarm, Uleken? (Ziet Honoré) Haa!.... Stoa-je gij hier alleene mee Uleken te vrijen! Wacht! (Wil hem kittelen).
| |
| |
(Wegspringend).
Huij! Huij! Ge 'n meug niet! (Uleken lacht hardop).
(knipoogend).
Hij es doar achter in 't koamerken, mee Stien, meneer de notoaris.
(slaat zijn handen ten hemel).
Sap.... risti! Da zal 'n zoage zijn!
De Zjuge en Stien pratend door achterdeur op, gevolgd door Tante, die op een stoel naast de klok gaat zitten.
(tot Honoré).
Kijk kijk..... zij-je gij doar euk! (Steekt zijn hand uit om hem te kittelen).
(Wegspringend).
Huij!.... Ge 'n meug niet!
Allen gaan zitten. Stien brabbelt nog even tegen de Zjuge door.
(ongeduldig).
Joa moar, Stien, nou es 't tribenoal afgeleupen, zille. We goan over wa anders spreken. Uleken, gee mij nog 'n dreupelken. (tot Notaris). Hedde Algoet gevonden?
Joajik.... hij kom noar hier. (Algoet links op). Kijk, hij es doar!
(grappig doende).
Dag meneers. Uleken, gee mij nen dreupel Beunekamp. Hè-je da g'heurd van mevreiw de baronesse van 't kasteel?
Da ze van den baron geschied es.
'T 'n es van eigen geen woar en nog moar zes weken getreiwd zijn!
En 'k ben ze doar alleene tegen gekomen!
Hawèl..... wa wilt da zeggen?
Ha da ze van hem geschied es!
(lachend).
O, gie loeder! En ne meinsch stoat doar nog serieus noar te luisteren euk!
Algoet heeft zulk een genot van zijn eigen grap, dat hij, schaterlachend van uitbundige pret, met beide handen op zijn knieen slaat.
Algoet.... weet-e gij wa veur 'n verschil dat er es tusschen nen baron en 'n baronesse?
(even ernstig nadenkend).
Neen ik.
(tot de Notaris).
Weet-e gij 't verschil, notoaris?
(Opsnijerig).
Joajik, zille!
| |
| |
(tot Honoré).
En gij, Honoré?
Ha 'k peis 't toch, meneer de Zjuge.
(tot Stien).
En gij, Stien?
Stien stottert lachend onduidelijke brabbelklanken uit.
(als in plotseling begrijpen).
Ha joa joa moar, azeu weet ik het euk wel! Ha gie sakkerdeeke!
Allen proestlachen, slaan van de pret op hun knieën).
De ontvanger en Valère samen links op. De ontvanger bleek, ernstig gezicht, netjes gekleed. Valère vriendelijk type maar ietwat verboerscht.
(Beleefd).
Dag, meneer de Zjuge. Dag heeren. Dag Uleken.
Dag meneer den ontvanger.
Uleken, wilt-e mij 'n glas bier geven.
Joajik, meneer den ontvanger. Pakt ou ne stoel en zet ou 'n beetsen.
Beiden gaan bij de anderen zitten.
Ontvanger, weet-e gij wa veur 'n verschil dat er es tusschen nen baron en 'n baronesse?
De ontvanger glimlacht gegeneerd en eenigszins wantrouwig.
Past op, Ontvanger, wat da g' antwoordt.
'K zal d'r ne keer goed op peizen, meneer de Zjuge.
Hij 'n weet het niet! (tot Valère). Weet-e gij het, Valère?
(leuk).
'K weet het wel, meneer de Zjuge, moar 'k 'n durf het nie luie zeggen. 'K zal 't ou aan ou eure vertellen. (Fluistert iets aan 't oor van De Zjuge. Allen lachen uitbundig).
(met een presenteerblad).
Os 't ou b'lieft, meneer den Ontvanger. Da zijn amoal deugnieten e-woar? (tot Valère). Os 't ou b'lieft, meneer Valère.
(plagerig).
Ontvanger, 'k geleuve da ge 't hier nog nie goed geweun 'n zijt op de gemeente.
(ietwat gedrukt).
'K Hope dat 't zal komen, meneer de Zjuge.
Ge 'n zilt het hier noeit geweune worden zuelank of da ge 's nuchtijnks pinten bier blijft drijnken. Pouah! Hoe keunt ge 't in ou vel krijgen! Ge moet dreupels drijnken, gelijk wij. Uleken, gee mij nog nen Beunekamp.
| |
| |
Jenever es te stirk veur mij. 'K 'n kan d'r nie goed tegen.
Ik euk niet. Uleken, gee mij nog nen dreupel.
Algemeen gelach.
(wijst naar Tante, die naast de klok in slaap gevallen is).
Kijk ne keer noar Tante; ze zit nevens d'horloge te sloapen; heur eirdappels zillen aanbranden. (Algemeen gelach).
(bezorgd).
O, jongens, da zijn toch dijngen! Azeu altijd sloapen! (Tot Honoré) Ge zeg het gij om mee te lachen, moar 't zoe het wel keune gebeuren dat heur eirdappels aan 't aanbranden zijn.
(Haastig achtergrond af).
Es da nou nie precies d'horloge-zelve, lijk of ze doar zit? (Algemeen gelach).
Vroagt heur ne keer hoe loate dat 't es.
(Wakkerschrikkend).
Wie es er doar? Wa scheelt er?
(Algemeen gelach).
Ou petoaders branden aan, Tante!
(opstaande).
O, jongens, da zijn dijngen!
(hijgend door achterdeur op).
Ha moar, Tante, wa peist-e gij toch van azeu altijd binst den dag te zitte sloapen! Hoa 'k er nie opgekomen de ketel was aan 't overleupen!
Tante pruttelend achterdeur af. Algemeen gelach.
Zwijg mij van die ouwe meinschen: t' zijn zjuust kleine kinders. Ge 'n keun ze geene menuut alleene loaten.
En waar blijf mijnen dreupel, Uleken?
Och Hiere, mee al dien boel hè 'k hem vergeten. As 't ou b'lieft, meneer de Zjuge.
Uleken proeft even.
Uleken, wilt-e mij nog nen.... (het vervolg vergaat in onverstaanbaar gebrabbel).
Nog nen dreupel bitteren, Stien?
Stien knikt bevestigend.
(links op).
Elk ne goen dag. Uleken gee mij 'n pijnstje.
(aarzelend).
'n Pijntsje bier, meneer Iepliet?
Och!.... 't bier es toch zeu slecht. Gee mij liever nen dreupel.
| |
| |
(die alvast ingeschonken heeft).
Os 't ou b'lieft, meneer Iepliet.
(na in een teug zijn borrel naar binnen geslagen en betaald te hebben).
Goen dag, heeren. (Haastig links af).
(lachend).
Hij hè hem weere mee, zille!
Die meinsch drijnkt toch geiren dzjenuiver, e-woar?
Hij 'n doet er nie veel tijd af.
Da es azeu stanvastig van d'een hirbirg in d'ander. Wilt-e wedden dat hij van hier noar Manse goat? (Kijkt door het raam). Zie-je wel? Zie-je hem zeilen? (de anderen kijken insgelijks door het raam).
(ook kijkend).
En overal 't zelfde spel, zille! Iest 'n pinte bier bestellen, om te zeggen, alij, 'k en ben geenen dronkaard; en as ge te wege noar de kelder goat, ou weere roepen om te zeggen dat 't bier nie 'n deugt en dat hij liever nen dreupel zal pakken. Moar doar 'n es gienen danger dat er hij mij nog zal aan vangen. Van os ik hem zie binnenkomen, pak ik noar mijn dzjenuiverflasche.
Moar diene meinsch zal hem deuddrijnken! Hij zie bleiw!
Zoed-hij wel. Hij kan hij doar tegen.
Kijk.... hij hè den dienen van Manse eukal binnen. Zie-je hem goan? Dwis over de stroate noar Seelevie. Hij schiet er hem binnen.
(Honoré kittelend).
Woar schiet hij hem binnen?
(Wegspringend).
Huij!.... Ge 'n meug niet!
Stien brabbelt glimlachend iets tegen den Ontvanger.
(tot Valère).
Qu'est-ce qu'il chante?
Je ne sais pas. (tot Stien). Wa zegt-e gij, Stiene?
(zich inspannend).
Dat den ontvanger hier nog al wa zal heuren en zien eer dat hij hier geweun es.
(door het raam kijkend).
Kijk, ontvanger, 't geen dat doar aankomt zoe ou beter gelijken. De drei iefers Dufour. Jeunes filles à marier. En van den dienen, zille! (Wrijft duim en wijsvinger over elkaar).
Zijn dat de dochters van de vroegere notoaris?
Joa 't. Dewelke wilt-e? Ge meug kiezen.
'T 'n es geen woar, meneer den ontvanger. Ze zijn veel te stijf. Dat 'n gelijkt ou niet.
| |
| |
(Honoré kittelend).
Moet-e gij doar geene van hên?
(wegspringend).
Huij!.... Huij!....
De Zjuge, die zich achter Uleken geschoven heeft, knijpt haar heimelijk in de lenden.
(onwillekeurig).
Sususu.... (Schrikt. Allen kijken verbaasd om).
Haha!.... Es 't alweer Honoré!
Nien 't. Nien 't! 'T es de Zjuge!
'T 'n es geen woar. Hè 'k ik iets gedoan, Uleken?
(lachend).
Ge zij al theupe deugnieten.
(Langzaam hoofdschuddend, terwijl hij door het raam blijft kijken.
Oooo.... azeu 'n leven! 'K zoe liever deud zijn!
Ge zeg gij dàtte, meneer Algoet. Die meiskes hên misschien toch euk ulder plezier.
Wa zoen ze! Heule doagen in de kirke zitten! Ze 'n zillen noeit geene veint krijgen.
Ze 'n hèn zij doar woarschijnlijk geen goeste noar.
'T es spijtig dat de pásters nie 'n meugen treiwen.
De protestantsche pásters meugen treiwen.
O, gie leulijke leugenoare!
Dat 't geen woar 'n es? (tot Notaris) Notoaris, zeg gij ne keer....
Natuurlijk meugen ze treiwen.
Oo.... zij-je gulder toch nie beschoamd!
(achtergrond op).
Hoe loat es 't al?
Algemeen gelach.
Ha moar Tante, wa kan ou dat toch schelen hoe loate dat 't es. We 'n keunen wij toch moar eten as ons volk wig es.
Da es gelijk. 'K mag ik toch wel weten hoe loate dat 't es.
Tante, weet-e gij dat, dat de protestantsche pásters meugen treiwen.
Joa....? Ha ze zillen zij rechte noar d'Helle goan os ze dat doen.
Stien brabbelt lachend onverstaanbare klanken.
(Honoré kittelend).
Dat-e gij protestantsche páster woart, hè!....
(wegspringend).
Huij!.... Huij!.... Ge'n meug niet!
(tot Ontvanger).
Comment trouver-vous la conversation?
| |
| |
(tot Ontvanger).
Voilà notre vie, mon cher; il faut s'y faire. (Opstaande). Ala, ik goa veurs, zille! Meneers, gesmoakelijk eten.
Van 's gelijke, meneer de Zjuge.
(De Zjuge links af).
Wa b'iieft er ou, meneer de notoaris?
Hoeveel dreupels hè de Zjuge hier nou gedronken?
Zoe-je wille geleuven da 'k 't zelve nie 'n wete, mee dat hij altijd effen aan betoalt.
Woarveuren doet hij datte?
(lachend).
Ge verstoat da wel. Omdat den heup anders te greut zou zijn. Veronderstel ne keer dat hij moar 'n betoalt bij 't wiggoan en os hij zijn schuld vroagt da Uleken hem moe antwoorden: Zeventien dreupels, meneer de Zjuge! Dat 'n kan toch nie zijn veur ne Zjuge.
O.... o.... nou overdrijft-e toch wel.
Zij moar zeker dat hij hem stekken kon, dien elixer de vie! Te minsten zeuveel as Iepliet.
Méér as Iepliet.... méér as Iepliet.
Joa moar.... en ge zie het niet aan hem. Hij zit hij doar altijd moar te bleuzen lijk 'n krieke.
Stien brabbelt onverstaanbare klanken.
(opstaande).
Joa, ik schiet er mij euk van onder, zulle! 'K goa ne keer firm hutsepot goan eten.
Nou al hutsepot! O, meneer Algoet 't es toch nog veel te vroeg op 't seizoen. 't Moet toch eerst ne keer goe gevrozen hèn!
Tuttuttut.... hutsepot es altijd goed. 'K zoe d'r mij deud in eten. (Smakt met de tong). Meniers. 'k weinsch het ulder. (Links af).
Die meinsch spreekt toch geiren van eten, e-woar?
Dàtte!.... En da es hem al percies gelijk, os 't moar eten 'n es! 'K hé hem hier toch ne keer zien eten, e-woar, op ne souper van de koarters.... Kijk, kijk.... 'k 'n kost het nie meer zien. 'K wierd er compleet ongemakkelijk van. 't Vet liep azeir langs zijne kin af. Hij zegt dat hij hem deud zoe eten; moar 't zal wel ne keer woar zijn euk.
(opstaande).
Joa, 'k goa euk ne keer goan kijken. Ala. meneers, Uleken.
| |
| |
Stien.... gesmoakelijk. (Stien links af).
Stien 'n eet nie vele, geleuf ik, moar....
Oo!.... da veintsjen ziet toch reud, e-woar! 'K ben ik almets schouw dat hij zal bersten.
Da ge moest in zijn koakskes stekken mee 'n spelle doar zoe azeu 'n scheun fonteintsjen zuiveren alcool uit speiten. (Gelach).
Bitteren!.... En stijf dat hij leupt, e-waar? Ooo....
(Stien nadoende).
Kijk.... azeu leupt hij.... mee zijn oarms stijf veuruit lijk in ne kurtewoagen (Bootst Stien's brabbeltaal na). Beuweuweu.... beuweuweu.... Uleken wilt-e mij nen dreupel bitteren geven.... Doe's beetse mee.... doe 'n beetse mee....
Allen proestlachen.
Ge keun gij da goed, siile, notoaris. 't Es percies Stien. (Plots wegschrikkend van den notaris die hem wil kittelen) Huij.... ge 'n meug niet! Ala, 'k ben weg, zille! Meneers.... Uleken.
Joa, maar.... ou manieren hèwen op stroate, zille!
(hem kittelend).
Wa zegt-e doar!
(wegspringend).
Huij!.... Huij!....
Beiden links af.
Da zijn deugnieten e-woar?
'T es zuk ne schavuit, die notoaris!
O.... lijk dàtte, meneer Valère....! Moar alij 'k zeg het rechtuit: 'k zie Honoré toch liever.
Es die meinsch zeu zenuwachtig of doet hij da moar uit zottigheid?
O, meneer den ontvanger.... hij zoe deur 'n vier sprijngen os g'hem kriebelt.
(plagerig).
Ha ge weet gij da nog goed, Uleken. Het-e gij hem euk almets gekriebeld?
Moar nie nien ik, zij-je nie wijs dan! K' zie ik da van d'andere. De notoaris hè hem hier overloast gekriebeld binst dat hij zijn glas bier dronk. Hij hè 't loate vallen. 't Lag wel in duuzend stikken!
(links op).
Goen dag, heeren....
(tot Uleken).
Hawèl, Uleken, goat de pompe nou?
Ba joa z' geleuf ik; goa kijk ne keer.
Eduard achterdeur af door Uleken gevolgd.
| |
| |
(tot Valère. Geheimzinnig).
Zeg....?
(naar de achterdeur wijzend).
L'amant de coeur?
(verwonderd).
Waarom gelukkig?
Omdat er hier dan toch nog iets gezond en natuurlijk es.
Ach, ge zil zien.... ge zilt dat hier allemoal geweune worden. In 't begin was ik hier zjuust zeu ongelukkig as gij. 'K hè soms van miserie in mijn bedde liggen schriemen. Moar aangezien da 'k hier nou toch moest leven hè 'k mij aan d'omstandigheden aangepast. 'K hè hier 's morgens mijn dreupels leeren drijnken en 's oavens mijn pinten.... 'k hè Uleken gepakt os er occoasie was en....
(verwonderd).
Uleken gepakt!
Wel joa.... woarom niet! Hedde gij Uleken nog nie gepakt?
Wa geeft datte! Ne keer pakken en wa totses geven. Kende gij de Sususususut nog niet?
(verbaasd).
De Sususususut....!
Hè-je 't heur doar straks nie heuren doen. Ze was 't kwijt zonder da ze 't wist, binst dat de Zjuge heur langs achter pakte. Ze verscheut er van.... Sususususut.... ze doet dat altijd os ze gepakt wordt. Probeer moar ne keer, ge zilt het direkt heuren. Da wil zeggen: schiedt er uit moar doe toch veurt!
En Edewoard, wa zegt-ie hij doarvan?
Dat 'n kan hem nie schelen, as de stamenee moar goed 'n marcheert. En hij marcheert, zille, principoal deur de Sususususut. Loater zal Edewoard hier intreiwen en dan zal 't uit zijn mee de Sususut!
(moedeloos).
Ik vind het hier 'n droevig leven. 'K 'n geleuve niet da 'k 't hier oeit zal keunen geweune worden. Leest-e gulder noeit geenen boek? Gaat-e gulder noeit ne keer in de stad, noar 'n concert, noar den theoater?
'K hè da amoal gedoan; w'hèn da allemoal gedoan, moar we zijn amoal gëeindigd mee hier weere te komen en te blijven. La force de l'habitude, mon cher! 'K geef ou zes moanden tijd om te worden gelijk wij: 's morgens ou dreupels, 's oavens ou pinten,
| |
| |
de conversoatie lijk of da ge z'hier g'heurd het en Sususususut os er occoasie es.
Uleken met Eduard achterdeur op.
Hawèl, ze steek zij nou goed. 't Es 't hopen dat 't azeu Zal blijven. (Kijkt naar de klok) Joa, 't es bij den twoalven. 'K goa ne keer goan zien of da onz' eirdappels zochte zijn. Dag meneers.
(hem tot deur links vergezellend).
Hawèl joa. 'T zal het al stillekes aan beginne smoaken. Dag Edewoard.
Wa b'lieft er ou, meneer Valère.
(plagerig).
Den ontvanger 'n geleuft niet dat hij ou euk zoe meugen 'n totse geven.
'n Tode es 'n kaf. Wilt ge 't niet veeg het af!.... zegt 't spreekwoord.
(tot den Ontvanger).
Zie-je wel da ge meugt!
'K zal 't hem woarachtig nog moeten veuren doen!
(Vliegt plots op Uleken af, pakt en zoent haar).
(hem zwak afwerend).
Ha moar, meneer Valère toch! Susususut.... ge 'n meug niet.... Seusususut.... Tante zoe 't keunen heuren.
De ontvanger barst in een zenuwachtig lachen uit, dat eensklaps in hikken en snikken van droefheid overslaat.
(Uleken loslatend).
Verduuveld! Wa krijgt-e gij!
(schrikkend).
Och Hiere toch! Meneer den Ontvanger....!
'T 'n es niets.... 'k 'n wee nie wat dat 't es.... 't es lijk of ik mij verslikt ha.... 'T zal wel passeeren.... 't es al gepasseerd.... 'K ben hier nog te kort.... 'k 'n ben da allemoal nog nie geweune.... Weet-e wátte.... gee mij nen dreupel, Uleken.... 't zal d'r mee gedoan zijn!
Bravo! Azeu zie 'k ou leven! Ge zilt het hier nog eer geweune zijn of da 'k gepeisd 'n ha.
(achterdeur op).
Ha moar, jongens, es da nou nog geen twoalve!
Terwijl Tante spreekt slaat het twaalf uur en begint de klok van den dorpskerktoren te luiden.
| |
| |
(lachend).
Ha Tante gij keunt/het passen, zille!
E-woar! 'T 'n es niet te verwonderen os de meinschen zeggen dat Tante's gezicht op heur harloezie lijkt. Ala, Uleken, gesmoakelijk, zille!
(Valère en den Ontvanger tot aan de deur vergezellend).
Van 's gelijke, meneer Valère en meneer den Ontvanger. Tot ulderen dienst, zille!.... Os ge wilt....!
Doek.
Cyriel Buysse.
|
|
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd
