Groot Nederland. Jaargang 18

[p. 563]

Terugkeer.

Ga zitten. Kijk mij niet zoo aan. Wat is het? Is hij
Ruw geweest? Gebrek aan geld? Wat is het? - Of? -
Zég mij dan toch en zwijg niet zoo! Oh, kom je terug,
Voorgoed. - Waren we dan getrouwd voor tijdelijk? Nu,
Voorgoed, - Ik wist dat je weer terugkwam, nu of nog
Een jaar. Je zegt 't was een vergissing? Jij werd oud
En ik ben grijs geworden in dien tijd. Je passie
Is nu zeker uitgeleefd met hem en je
Komt terug om rust bij mij te zoeken, niet? - Neen,
Huil nu niet, toe huil nu niet en doe je mantel
Af. Je bent wel oud geworden. Ga 'p de rustbank
Daar. Wat ben ik? Lief? Dat zei je vroeger ook.
Toe ga nu liggen, kind. - Een schrikkelijk weer, vannacht,
De straten glinst'ren van het water, d'eerste avond
In dit huis, toen we van 't stadhuis kwamen, was 't
Prachtig zomerweer. We waren nog zoo jong
En vol geluk. Ja, wáárom ging je weg, we waren
Eigenlijk aldoor gelukkig. Dat het eenigst
Antwoord? Snikken! 'k Weet niet wat het zeggen wil,
'k Geloof, dat ik het vroeger wist, maar ik vertrouw
Mezelve niet meer zoo. Oh, 'k heb jou zoo vertrouwd,
Ik meende -. Ach, 't hindert niet, ik ben veranderd.
‘Terugkomen?,’ maar ik ben een ander als je toen
Verliet, ik ben mijn kracht, mijn zelfvertrouwen kwijt.
Jij bent ook erg veranderd, 't leven heeft je wel
Een klap gegeven. Waarom zou 'k niet zoo spreken?
Wat? Een scène! Waarom zou 'k je een scène maken?
Uitschelden? Och, 'k heb het alles al alleen
Gedaan. Of je mag terugkomen? Neen, ga niet bij
Mijn voeten zitten, 't zou ons maar verwarren en
We hebben nu al het verdriet gehad. Waarom
Ben je toch weggegaan, was je dan niet gelukkig?
Je zegt ‘ja?’ 't Is moeilijk oordeelen van nu.

[p. 564]

 

Maar waarom toch met hem. Waarom? Oh, dát! Ik was

 

Zoo kalm, zoo zeker, hem kon j'aan. - Je was soms

 

Bang van mij? Maar, kind, waarvoor, ik deed toch nooit iets,

 

Wat je reden gaf om - Oh, 'k was zoo afschuwelijk

 

Beheerscht. Zal 't dan nu beter zijn? Ja, 'k zag het al,

 

Je bent wel erg veranderd; toch het lijkt me beter

 

Dat je gaat, een jaar als dit zou altijd - Neen!

 

Niet zoo, niet zoo!. - 'k Jaag je niet weg. Je bent zoo moe?

 

En zoo verlaten, houdt zooveel van mij? Ik moet 't

 

Probeeren? Kind, mijn kind het leven heeft ons wel

 

Heel hard gestraft. Waarvoor? 'k Heb zoo naar je verlangd,

 

Maar 'k ben niet blij nu, 'k ben zoo droevig, heel, heel droevig.

 

Natuurlijk mag je blijven, kind. Je kamer is

 

Precies als toen, alles staat klaar ik wachtte al

 

Dien tijd. Eens heb ik het op laten bergen, maar

 

't Later weer daar teruggebracht. 't Is alles

 

Klaar. Oh ik heb zoo verlangd? Mijn kind! Ja, leg

 

Je handen op mijn hoofd. De tranen van een jaar.

A. Bosschart.