Groot Nederland. Jaargang 17

[p. 384]

Kleuren.

De wijde zee min ik in diep smaragd,
In licht azuur verlang ik naar de sferen,
Bij d'avond gloeit mijn ziel in stil schakeeren
Der wondren die zij van den schemer wacht.

Het is mijn drift die ros en donker dacht
Het vochte land dat juist de ploegen keeren.
In korenvelden wuift mijn goud begeeren
En bloesems bloeien waar mijn wezen lacht.

Dùs in het niets van starre majesteit,
Dit metrisch spel van kristallijnen machten,
Schiep onze liefde zich een waan van tijd

Voor 't kleurig perspectief van haar gedachten,
En ieder ziet en ieder hoort en lijdt
Den broozen droom van dagen en van nachten.

Albert Besnard.