Groot Nederland. Jaargang 16

[p. 684]

Een voorjaarslied.

Licht, dat als een gouden flonkring
Weiden raakt en waatren blijde,
Troost wier staâg-getarte honkring
Vruchtloos klaagde in dorre tijden,
Wijl de wilde en wreede donkring
Aan hun zieke hart zich vlijde...

Licht, wees mild voor wie gehavend
Moede door de dagen treden
En wien slechts de grijzer avond
Biedt wat poovre troostlijkheden:
Rust en scheemring, éven lavend
Wie gewond ten dage streden...

Licht, recht weer wie arm-geschonden
Hooploos 't ochtendgloeien schouwen,
Wijl z'al vielen op de gronden,
Vóór de wijde luchten blauwen,
Vóór in hemels land de ronde
Zoele zonne drijft de schaûwen.

Licht, recht weer de bleeke strijders,
Die door eeuwge duisters zwerven
En als staâg-gejaagde lijders
Uwe rijke weelden derven,
Och, als schuwe, schuwe mijders
Náást de fijne vreugden sterven.

[p. 685]

Wachtend in den avond.

Geruchten zwijgen bij de teedre tuinen,
De lucht is roze als jong en badend kind
En 'k zie, hoe d'avond wijder velden wint,
Nu laatste stralen door de lanen schuinen.

Ten heuveltop der rechte en ranke duinen,
Waar gééne band mijn jonge droomen bindt
Schouw ik of uwe voet. klaar-klappend, rint
Langs blâren die in laten zomer bruinen.

Misschien zal 'k u in 't schemeruur ontmoeten,
Gelijk een wonder uit een rijk verhaal;
Misschien zal ik uw blijde komst begroeten
Met licht gebaar, met teeken en met taal...

Mijn droom is schoon, maar d'onrust voel ik wroeten,
Nu d'avond donkert tot een nachttij vaal,
Wijl in geen verten klank van dapp're voeten
Mij kondigt 't wonder van het rijk verhaal...

C.P. van der Weide.