Groot Nederland. Jaargang 16

[p. 395]

In den tuin.

De tuin ligt zilver in den zomerregen
De natte blaren hangen stil en zwaar
Nooit geurde zoo verliefd de rozelaar
Nooit was de lucht zoo vol van lust en zegen.

Een sterk geluk veroverde mijn leven
Ik blijf heel eenzaam zonder wil en kracht:
Dat is de zomer met zijn overmacht
Die de aarde en mijn stille hart doet beven.

Zie hier ik ben eenvoudig als de kruiden
Een korenbloem of een veronica
Zóó hemelsblauw en in een weide sta
Ik klein te bloeien naar het open zuiden.

Ik ben onwetend van het dwaas verlangen
Er is niets dan het zuivere bestaan
De wind de zomerzon het slapen gaan
De bijen die ik heel lief zal ontvangen.

De menschen heb ik nu voorgoed verloren
Ik ken mijn broeder en mijn kind niet meer
Mijn liefde is nog alleen een eindloos teer
Trillen naar 't licht boven de donkre voren.

Wat is een daad het leven in de wereld?
Een zucht een rimpling: adem van geluk.
O buig u over, strek uw hand en pluk
Ik ben een blauwe bloem zilver bepereld...

De tuin wordt in de schemering al grijzer
De boomengroepen worden groot en vaag.
Ik ruik onze aarde en de rozenhaag:
Nu ben ik jong geworden en toch wijzer.

J. Greshoff.