| |
| |
| |
Verzen
door Jos. Janssen.
Het minnegodje.
Het minnegodje staat te bibb'ren,
z'n voetjes blauw en paars van koû.
En dikke valt de sneeuw bij vlokken,
of 't altijd, altijd sneeuwen zou,
Z'n vlerkskes druipen van het water,
z'n pijlenkaske is volgestroomd,
het boogsken is z'n snaar gesprongen,
z'n liefdelied is uitgedroomd,
De ranke lokskes op z'n kopke
ze hangen toch zoo treurig neer,
z'n oogskes zoeken verre, verre....
Geen hertje dwaalt bij zulk 'n weer,
En toch, al zijn z'n teere handekes
aan 't tintelen van klare koû,
z'n hertje toch is warm aan 't lachen
en zingt van zoete liefde en trouw,
Och, meisjes, heb toch medelijden
met 't arme kindeke alleen.
Och, laat het in uw hertje binnen,
en schud niet met uw kopke ‘neen’
| |
| |
| |
't Oude leed.
Ja, 'k voel u, 't oude leed, weer komen
en rillend door m'n leden slaan,
ik voel m'n hert weer schreien gaan.
De lucht zit vol met kwade vlagen,
de koude regen sijpelt weer
als tranen langs m'n venster neer.
Och, kon ik maar m'n oogen sluiten
en niet meer moeten staren naar
al die lange tranen dáár.
Maar kijken moèt ik en terwijl
ik 't voorhoofd in m'n handen prang
zit ik te staren uren lang.
Weer voel ik of twee koude handen
hun greep me om het herte slaan,
hun nagels in het vleesch me staan.
Och, knel het hard, gij, wilde handen,
al schreeuwt het nog zoo hard van pijn,
dra toch zal 't gebroken zijn.
| |
| |
| |
Rust.
't Is rustig om mij. Het bosch staat te droomen
Zwijg, vogeltjes, stil.... Lijk biddende vroomen,
in prevelgebed, staan statig de boomen.
De biddende boomen houden den wacht.
't Is rustig om mij. De streelende stralen
door 't sluimerend groen zijn zoekend aan 't dwalen,
de nestekes àl in zilver ze malen
kijkt lachend de zilveren nestekes aan.
't Is rustig in mij. Naar 't lieveke zweven
Zwijg, alles, nu stil. Alle angsten verdreven....
Blijf rustig, m'n hert, uw liedekes weven,
En leg er èn liefde èn leven in neer.
| |
| |
| |
Schemeren.
De nacht z'n mantel hangen,
laat hem me 't hert bevangen
M'n oogen waren moêgestaard,
m'n herte moê van 't schrijnen,
van steeds dezelfde pijnen
En 't is of telkens nog de dag,
met rondom mij het angstig jagen
van alles, ook de kwade vlagen
Maar als de nacht vol teederheid
de blommenkelkskes dicht komt kussen,
dan komt hij ook m'n lijden sussen,
't Is alles nu weer vaaggelijnd.
Ik zie geen takken meer, geen boomen,
't zijn schaduwen uit vage droomen
Nauwer sluit de mantel dicht
om mij z'n plechtig-donkre vouwen
en waar naartoe m'n oogen schouwen
| |
| |
| |
Schreiensnood.
Och, kon ik het eens uitgesnikt
en uitgekreschen krijgen;
maar 't blijft gesmoord, gestikt in mij,
in 't smachtend herte hijgen.
't Doet zóó zeer te wangebeven,
en al die tranen naar m'n hert
Éen voor één ik vallen voel,
en wilder laait de angst in mij.
Wie zal dat tikken stikken.
'k Sla woest m'n handen om m'n hert
en sluit m'n mond voor 't kreunen....
maar harder bokken tranen neêr,
het tikken wordt 'n dreunen.
Wie zijt ge, die uw' handen mij
om 't voorhoofd hebt geslagen....
Wie zijt ge, die uit 't herte mijn
de angsten kwam verjagen....
Wie kuste mij de oogen zacht,
en als ik nu weer weenen kon,
Toen heb ik lang en lang geweend....
ge hebt me zacht in slaap gekust
en vol m'n hert met droomen.
| |
| |
| |
Ons zonneke.
M'n lieveke, wen 't zonneke
en dat het laatste gensterke,
waar 't lieve licht in leeft,
Dàn, kom m'n zoete lieveke
En leg uw kopke in 't zonneke,
Het zij nu ook ùw zonneke,
O, neem me in 'n zoeneke,
uw deel van 't wonder licht,
Rust op m'n schouder, lieveke,
tot in het eeuwig zonneke,
voor 't Groote Liefdelicht.
| |
| |
| |
Lijdensweg.
Ik heb m'n langen lijdensweg
met druppels hartebloed geteekend.
En hoe 'k de wonde stelpen wil,
en hoe 'k de pijn verhelpen wil,
het roode warme bloed blijft leken.
En als ik soms niet verder kan,
omdat m'n moede kniên begeven,
dan stolt het bloed tot plekken groot,
dan zien m'n oogen niets dan rood,
en rilt m'n lijf van huivrend beven.
Maar 't leven schopt me weer vooruit,
En huivrend ben ik recht gerezen....
En telkens als ik m' ommekeer,
ik zie de roode druppels weer....
't Zal nooit meer anders wezen.
|
|