Groot Nederland. Jaargang 15

[p. 182]

De merel
door Remko ter Laan.

Voor mijn meisje.

O merel die in 't welig wit
der kerselaar gedoken zit
en zingt maar, zonder zorgen,
en juicht maar uit een licht gemoed
en vol verheugenis een groet
zingt aan den Meidagmorgen,

nog heeft uw hart zoo'n vrijheid niet,
nog geeft uw zang zoo'n blijheid niet
in haar verheugde streven,
als in mij naar omhooge dringt
en in mijn borst om uiting dwingt
de vreugde van te leven.

Gij moet maar altijd zingend zijn
van jubel om de zonneschijn
en kent geen droeve dingen,
maar ook de grooter vreugde niet
van wie de wereld tegen ziet
nà strijd en twijfelingen.

[p. 183]

 

O merel, die in 't welig wit

 

der kerselaar te juichen zit,

 

in 't bloesemloof verborgen,

 

nog heeft uw hart die vrijheid niet

 

die is de blijheid van dit lied,

 

deez' jongen Meidagmorgen.