Groot Nederland. Jaargang 15

[p. 184]

Drie avondliedjes¹⁾
door Remko ter Laan.

Voor Jo.

1) Uit de bundel Verzen, van Remko ter Laan en Martien Beversluis, in October te verschijnen bij W. Versluys, Amsterdam.

I.
Zomeravond.

Nu was een lichte dag voorbij,
schemering dreef op bosch en akker,
een late vogel was nog wakker,
floot helder-blij.

En om mij steeg de nacht zoo loom,
een avondwind bewoog het koren,
de velden luisterden, verloren
in witte droom.

Langzaam verstierf nu elk gerucht,
terwijl de schemer grooter groeide;
een koe, die naar den hemel loeide,
stond, vóór de lucht.

En stil- en stiller werd de nacht,
alleen die vogel zat te zingen,
toen voelde ik in mij alle dingen
slechts mooi en zacht.

[p. 185]

II.
Een witte Wegel....

Een witte wegel
door 't korenveld,
het avondwindje
dat iets vertelt;

de halmen ffuistren 't
onder elkaar
en knikken lachend
en fluistren maar

en zeggen 't verder
aan d'elzeboom,
die staat te mijm'ren
in stille droom;

nu schrikt hij wakker
en mompelt wat
en staat weer droomend
aan 't witte pad,

maar 'n kleine vogel
heeft het gehoord
en zingt 't de wolken,
die dragen 't voort.
...........
Een witte wegel
door 't korenveld,
het avondwindje
heeft uitverteld.

[p. 186]

III.
Stemming.

Nu zweeft zoo stille
de schemering
en weeft een webbe
van mijmering;

in de grijze stilte
niet één gerucht,
alle geluiden
zijn weggevlucht,

de wind, de wolken,
't gaat al zoo zacht
over de wereld,
die niets meer wacht....