Groot Nederland. Jaargang 9

[p. 457]

Uit: ‘Hoven van den herfst’
Door J. Greshoff.

I
Breviarium Grimani (dl. I).

Tot de Maanden.

Hier zijn de maanden alle twaalf verbeeld
Door Vlaamsche meesters die den vluggen tijd
Gevangen hebben en met eer geleid
In de eigen vormen van hunne eigen weeld'.

De maand die de oude zegen: oogst, bereid;
En die de zwoele schat der bloemen deelt;
En die waarin de jonge liefde speelt;
En die de rust om moede leden vleit.

Zoo twaalf getrouwe dienaars van het jaar
In zoeten rondgang om ons eenzaam leven,
Behoeders voor ziels pijnen en gevaar....

‘Wat is het aardsche dolen zeker-goed
Waar gij ons leidt door uw getooide dreven,
Waar gij ons met uw váste vreugden hoedt.’

[p. 458]

II.
Herfst.

Klein onder 't grijze dreigen van den regen
Lag in zijn armlijkheid de dag gedoken
In huiver-kille en vocht-verzwaarde roken
Het dampige moeras der aarde ontstegen.

De strakke lucht is eindlijk nog gebroken:
Vergeefs kwam deze late lichte zegen
Want de avond had al vasten voet gekregen
En op het land zijn vale vaan gestoken.

Zult gij nu talmen met mij te beminnen?....
Het herfsttij vordert en van af de tinnen
Der angst zie 'k boven de einder Winters kruin.

't Zal àl vergeefs zijn zoo gij langer wacht,
Dan legert met zijn bandelooze macht
De Winter zich in onzen náákten tuin.