Groot Nederland. Jaargang 8

[p. 217]

Europa¹⁾
Door Hein Boeken.

Hare speel-nooten spreken:

‘Was het Zeus zelf, die 't meisje mede-voerde

Naar het ver land, over de vreemde zee?

Wat was 't dat haar zoo ijlings meê-gaan deê?

Wij zagen het nog even hoe hij stoer den

Nek kromde, 't weldig dier - toen voorwaart glee

Door 't schuim, zij met de schoudren in de ontsnoerde

Vlechten gekromd, den kop, waar 't oog in loerde,

Omklemde met een kreet - van wel? van wee?

Hier was 't, hier was 't dat zij zoo net nog speelde

In schuldloos spel - toen stappen en geplas

In de eerste golfjes, die op 't strand neêrgleden.

En nu - hoe lokt in eindelooze weelde

De luide zee, die straks ons gruwlijk was.

Wat nieuw geluk wacht wis aan verre reede?’

1) Bij de Schilderij naar Velasquez in de ‘Nat. Gallery’ te Londen.