Groot Nederland. Jaargang 5

[p. 695]

Gedichten
door J.F. van Hees.

Mijn leven is een bloeiend, zonnig woud
waar tusschen 't loover speelsche nimfen schaat'ren
en 't zachte zonlicht in de heldre waat'ren
der dartle bronnen breekt tot sproeiend goud.

En schuchter vluchten door het krakend hout
de schuwe nimfen voor mijn schalksche Saat'ren;
ik hoor de kreten uit de verte klaat'ren
der blanke prooi, in 't mollig gras vergauwd.

En onder 't ruischend dak der groene hallen
waar gouden stralen in een milden vloed
tot zon'ge weem'ling op de paden vallen

dool 'k met mijn wilden, lustig dollen stoet.

Wij laten luide lach en liedren schallen
dansend door 't leven met luchtigen voet.

[p. 696]

Ik dans....

Ik ken geen tranen, geen verdriet: Ik dans
en zing een helder, lustig lied, en krans
mij bloeme' en frissche ranken rond het hoofd
en voer wie blij den mond mij biedt ten dans.

Ik vraag niet naar der zielen grond, maar min
oogen, waar 't wilde leve' in ziedt. - O! thans
omvangt mijn arm der dartle leest, die wiegt,
wijl oog tot oog zijn vlammen schiet, in dans.

Aan mij de roes der zorgelooze vreugd:
de wereld duizelt naar het Niet - Ik dans.

[p. 697]

Liedje aan Wine.

Wine, weet je wat de blaren
ruischen, wen de dageraad
van de kimmen opgevaren
lachend door de luchten gaat?

Weet je, wat de vogels zingen
boven 't ruischend morgenwoud
als zij op gespreide zwingen
hangen in de lucht vol goud?

Weet je wat de druppen spelen
van de fonklende fontein
op de gouden zonneveêlen
voor het golvend loofgordijn?

Wine, weet je àl de zangen
die het woud zingt voor de zon,
die mijn hart heeft aangevangen
toen uw lach mijn dag begon?