Groot Nederland. Jaargang 5

[p. 694]

Aan eene vrouw
door Jan Walch.

Gij vrouw van leed en plicht, die sterk en stil verheven

't alleenig leven leidt in 't eenzaam Veluwland,

zorgend voor 't eenig kind met koel en strak verstand -

U heeft de liefde, laas, maar harde kracht gegeven.

Liefde tot hem, die in zijn kind nog voort bleef leven,

en in Uw hart, en richt ál daden van Uw hand -

die werken wil als hij, voor de armen van dit land,

de zware taak waartoe de trouwe U heeft gedreven.

Op langen, stillen weg, vèr van de stad, daar spelen

wat kindren voor het huis, met aardig-blij gepraat,

in teere morgenzon en 't eerste vogelkweelen....

Weer wordt de wereld mooi van 't zachte waas beweven

der lichte lentekleur!.... Mager, in strak gewaad,

staat daar alleene vrouw, die niets meer vraagt van 't leven.