Groot Nederland. Jaargang 4

[p. 548]

Droomenland
Door Edward B. Koster.

Naar Christina Georgina Rossetti.

Waar der rivieren wee
Zijn water weent in zee
Slaapt zij een toovervreê:

O wek haar niet.

Geleid door ééne ster
Kwam zij van wonderver,
Zocht schaduw her en der,

Tot rust zij ziet.

Verliet zij 't korengoud,
De rooz'ge morgenblauwt'
Voor scheem'ring ver en koud

En bronnen veel,

Zij ziet, als door een nacht
Den hemel, vaal van dracht
En hoort de droeve klacht

Van philomeel.

[p. 549]

 

Rust, rust, diep rusten zend

 

Op borst en brauw in 't end;

 

Zij ligt naar 't West gewend,

 

Het purp'ren land.

 

Zij ziet de blonde speer

 

Van 't rijpend graan niet weer,

 

Zij voelt geen regen meer

 

Op hare hand.

 

 

 

Rust, rust, voor eeuwig rust

 

Op groenbemoste kust,

 

In diepsten slaap gesust,

 

Aldoor gedwee;

 

Slaap, dien geen pijn verstoort,

 

Nacht, waar geen morgen gloort,

 

Tot vreugdes straal doorboort

 

Haar lout'ren vreê.