Groot Nederland. Jaargang 4

[p. 546]

Einde
Door Top Naeff.

Eens zal ik sterven en 't is al gedaan,
Dan zal ik slapen gaan in witte wade,
Zacht toegedekt met vacht van bloem-en-bladen,
Stil-heerlijk slapen, en niet op weer staan.

Ik hoorde vromen, die om verder-gaan,
Om wéder-leven na dit leven, baden,
Maar God, indien Gij zijt, en vol genade....
Laat lijf en ziel in zelfden stond vergaan!

Roep dan niet weer wat eindlijk goede Dood
Ver van den eeuwgen strijd in de aard besloot
Om uit te rusten, lang, láng uit te rusten....

Ik vraag geen beter heil dan: wek mij niet
Voor nieuwe vreugden, en voor nieuw verdriet,
Maar laat me slapen.... 't eindloos-onbewuste.