Groot Nederland. Jaargang 4

[p. 305]

Demonen van de Notre Dame
Door Edward B. Koster.

Verwoed-fantastisch staat het groote heer
Van hoondemonen op den ommegang,
In grammen toorn of onverschillig-wreed,
In spottend peinzen om de wereldklucht.
Zij lachen om het zwoegend ‘tout Paris’
Om rechtsgeleerden die met breede bef
Van onschuld voor de schuld'ge borst te pronk
Het recht verdraaien; om den heer curé
Die met zijn zaal'gen zalfblik hemelwaarts
Aan vette kippen denkt en.... nog wat vets;
Om den geleerde, wiens verschrompeld vel
En stokkerige gang doen zien dat hij
Met harden wellust naar 't antieke streeft;
Om den heer dichter met zijn zwier'gen kop
En flabberdasje, wiens breedrand'ge hoed
Een hoofd vol toekomstvizioenen dekt;
Om der cocottes hellen zilverlach
Waarmee 't begeerig manvolk wordt gelokt;
Om 't blokkend bocken van 't quartier latin;
Om 't zuip'rig joelen op den mardi gras;
Om 't kruip'rig bidden in de Madeleine;
Om beursgeschacher, hooge politiek,

[p. 306]

 

Om biecht, Boeddhisme, Morgue en Moulin-rouge,

 

Kerk-inventarizeering en verweer,

 

Om republiek en cesaropapie,

 

Om vrije liefde en wettig huwelijk,

 

Om allo- en om hoemoeopathie,

 

Om moord en doodslag en genadebrood,

 

Om braafheid, deugd en felle liefde en haat,

 

Om kunst en wetenschap, philosofie,

 

En al wat verder hart en brein beweegt....

 

Op alles reeg'nen zij hun kouden spot

 

In grimmige beweegloosheid verstard,

 

Of door den beitel tot gebaar van haat

 

En woeste wreedheid eeuwiglijk verstijfd,

 

In houding die zij houden voor altijd.

 

Zoo staan zij daar tot werkzaam steen gestold,

 

Belachend 's werelds ernstig-droeve klucht,

 

Het levenskarnaval, het levensleed,

 

Het leven van den tragi-comicus,

 

Die mensch zich noemt, en om een weinig lof

 

Van medemensch, of kus van vrouwenmond,

 

Of rink'ling van wat geld,.... uit plichtgevoel,

 

Uit meêlij of uit zuiv're mensch'lijkheid

 

Slooft, draaft en slaaft en rust'loos zich vermoeit

 

Alle de dagen van zijn kort bestaan.