Groot Nederland. Jaargang 4

[p. 188]

Verzen
Door Daan van der Zee.

Voorbije dagen.

Als ik bij teêr me omschijnend licht
zacht pen-bewegend zangen dicht
van schoonheids-voeling,
en jòu, mijn lief, in vreugdigheid
brengt nooit-geweten zaligheid
lach-kindjes kroeling,

daar held're kreetjes dart'len uit
het wiegje, schuldeloos geluid
van weetloos leven,
terwijl jij over 't wiegje buigt,
en heel je ziel van blij-zijn juicht,
in 't lippen preven....,

dàn zie ik als een schoon visioen
al 't vroeger hope' en wenschen, toen
we alleen nog waren,
toen onze levens groeide' ineen,
toen onze liefde uitlentte en geen
zorg leed kon baren....

O, weet je 't nog, - de wijde lucht,
't alom-uitbrekend lent'genucht,
de groene weien,
't was àl van liefde en schoonheid bêi,
wat ze zoo zang'rig rei op rei
ons telkens zeien.

[p. 189]

 

O, weet je 't nog, - de gouden zon,

 

die spinrag-fijne netten spon

 

van licht en kleuren,

 

en ze over bosch en heide hing

 

waar 't bijtje kwam en gonzend ging

 

z'n liedje neuren....

 

 

 

O, weet je 't nog, - 't was enkel vreugd

 

één gouden dag, opnieuw verjeugd

 

na telkens tanen,

 

zóó dachten wij ons komend zijn,

 

geloofden niet aan smart en pijn

 

en weemoeds-tranen.

 

 

 

't Werd anders dan wij dachten toen,

 

de liefde bleef in al ons doen

 

èn 't schoonheids-weten,

 

maar zorg en leed verzelle' altijd

 

die beide en vorme' een eenigheid,

 

elk toegemeten....

 

 

 

Als 'k nu bij teêr me omschijnend licht

 

zacht pen-bewegend zangen dicht

 

van schoonheids-voeling,

 

dan weet ik, dat dìt leven is:

 

schoonheid en leed, liefde en gemis,

 

de Gods-bedoeling.

[p. 190]

Mei.

Merk den Meie-middag-toover
lachend lichten langs de lucht;
wuive-windje, weeld'-gerucht,
zoelt door zon-beladen loover;
schijn en schaduw weem'len rond
op den gruis-bestrooiden grond.

Goud plast neêr op jonge planten,
die zacht wieg'len op den wind,
rododendrons, teer-getint,
torsen trosse' aan alle kanten,
voog'len vleug'len in het licht,
vlekke' in 't gazig lucht-gezicht.

Heel de hemel blauwt alomme
als een luchten-spieg'lend meer;
'lijk een witte vogel-veêr
waart een wolkje; en rondomme
rolt al ruiz'lend windje aan,
rillend, trillend in de blaân.

Merk den Meie-middag-toover
lachend lichten langs de lucht,
't tink'lend kwink'lend kweel-gerucht
in het jong-ontloken loover,
't wijd-doorschijnend lucht-gezicht,
wazig, gazig gouden licht....