Groot Nederland. Jaargang 4


De oude stad Door W. Graadt van Roggen.
[pagina 455]
Waar scheeve wal en torentop naar stille gracht den zwaren kop vooroverbeuren, dwaal ik het liefst des avonds rond omdat ik nimmer schóóner vond en téérder kleuren. Te staren van den ouden wal den avond in en het geschal van grijzen toren te hooren kwijnen over 't veld, dat vèr ligt in het zwart geweld van nacht verloren, Te staren van 't verbrokt bastion naar 't traag vervagen van de zon, den nacht zien komen, en dán te hooren 't nachtgeluid, dat als een damp, de velden uit, komt òver stroomen.
[pagina 456]
Als dan zoo stil de avond gaat, zoo laat door 'n verlaten straat der oude stede, dan is de rust zoo teeder-stil of héél de stad nu vrede wil.... al 't leed geleden.... En mijn gedachten, mijmer-stil gaan zonder weemoed, zonder wil door d'avond trekken, zóó zacht, dat ik wel slapen wou tot morgen vroeg de jonge dauw mij weer zou wekken. Om dán t' ontwaken als verjongd als buiten bosch en akker blónd is van de zonne, om dán te gaan vol jongen moed den dag weer in, die overvloeit van vreugd'en wonne!