Groot Nederland. Jaargang 4

[p. 229]

November
Door E. Bergsma.

Dit is de tijd, waarin natuur stil treurt....
Als, zijgend zacht, de regendropp'len weenen
Om jonge lentepracht, in slijk verdwenen,
En wuivend groen, nu bruin en vaal verkleurd.

Een enk'le late roos mat-peinzend geurt,
Als wilde zij een zweem van zomer leenen
Aan 't druipend park, waar, hupp'lend op de steenen
Van 't pad, een lijster, luist'rend, 't kopje beurt.

Nu sterven blaad'ren, bloemen, ruischend riet....
Het woud is van al 't groeien moede.... ziet,
Het laat zijn blaad'ren vallen, zonder klagen,
En sluimert in.... en droomt van lentedagen....

O, droom van lente, stil in 't hart gedragen....
Nu huilt de herfst.... de lente keert dàar niet....