Groot Nederland. Jaargang 4

[p. 81]

Avondstemming
Door W. Graadt van Roggen.

Bij het schijnsel mijner lamp.

Stil in het licht
gaan met starende oogen
wichtloos en licht
mijn gedachten;
hun bleek-bevende voeten
ònzéker-bewogen
betreden de licht-vloeden
zachte.

In de lichtgang
die verbreekt in d'omduistring
is zacht het gezang
van 't verleden,
en mijn ziel, tevreden
in verwond'rende luistring,
voelt eindlijk haar weeën
geleden.

[p. 82]

 

Zoo licht en ijl

 

is der gedachten verglijding

 

als een wit-blinkend zeil

 

op de golven,

 

en uit mijn gedachten

 

stijgt reine verblijding

 

die lang lag in wachten

 

bedolven.

 

 

 

De avond zoo stil....

 

.... straks de nacht zonder sterren....

 

leef ik zonder wil

 

mijn verleden,

 

en mijn ziel, verteederd,

 

voelt haar smart nu zóó ver en

 

zóó schoon, als óóit leed werd

 

geleden.