Groot Nederland. Jaargang 3

[p. 721]

Herinnering
Door Willem Kalma.

Die plek is 't schoonst van mijn herinnering,
De oude stad met breede, stille grachten....
Ik zie haar weder in mijn mijmering
In witten schijn van koude winternachten.

En eenzaam dwaal ik door het stille licht
Langs wijde grachten en verlaten pleinen.
Aan huizen, bleek nu in het koude licht,
Doen hooge vensters rosse plekken schijnen.

Ik weet een huis, waar liefde eenzaam wacht....
En mijm'rend ga ik door de blanke straten.
Luid klinkt mijn stap in stillen winternacht
Door de oude stad, nu ledig en verlaten.